อุมเบร์โต กอนซาเลซ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก ฮุมเบอร์โต กอนซาเลซ)
อุมเบร์โต กอนซาเลซ
ชื่อจริงอุมเบร์โต กอนซาเลซ
ฉายาชิกิตา (Chiquita)
รุ่นไลท์ฟลายเวท
เกิด25 มีนาคม พ.ศ. 2509
เม็กซิโก เนซาวัลโกโยตล์
ชกทั้งหมด46
ชนะ43
ชนะน็อก31
แพ้3
เสมอ0
เทรนเนอร์อิฆนาเซียว เบร์ริเทียน

อุมเบร์โต กอนซาเลซ (อังกฤษ: Humberto Gonzalez) เกิดเมื่อวันที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2509 ที่เมืองเนซาวัลโกโยตล์ กอนซาเลซเป็นนักมวยชาวเม็กซิกันที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งในรุ่นเล็ก ด้วยความเป็นนักมวยที่ชกสนุก เดินหน้าบุกตะลุยตลอดไม่มีถอยหลัง และมักจะปักหลักดวลหมัดกับคู่ต่อสู้ด้วยการเปิดหน้าตลอด ไม่มีการ์ด ใช้ฟุตเวิร์กน้อยครั้ง แม้จะเป็นนักมวยรูปร่างเล็กแต่มีช่วงชกที่ยาว ร่างกายแข็งแกร่งกำยำด้วยกล้ามเนื้อ ซ้ำยังมักตีหน้ายักษ์ขู่คู่ต่อสู้อีกต่างหาก จึงได้รับฉายาเป็นภาษาสเปนว่า "Chiquita" หมายถึง ไอ้ตัวเล็ก หรือ เปี๊ยก

ประวัติ[แก้]

กอนซาเลซทำสถิติชนะรวดถึง 27 ครั้ง ก่อนจะชิงแชมป์โลกของสภามวยโลก (WBC) ในรุ่นไลท์ฟลายเวท ด้วยการชนะลี ยุลวู นักมวยชาวเกาหลีใต้ ที่เมืองชอนจู ประเทศเกาหลีใต้ประเทศของแชมป์โลก เมื่อปี พ.ศ. 2532

จากนั้นกอนซาเลซป้องกันตำแหน่งได้ถึง 5 ครั้ง และได้เสียแชมป์โลกไปสมัยแรกด้วยการแพ้น็อกยก 6 โรลันโด ปัสกวา นักมวยชาวฟิลิปปินส์ อย่างไม่ได้คาดคิด เมื่อปี พ.ศ. 2533 เพราะก่อนการชก กอนซาเลซเป็นต่อปัสกวานักมวยโนเนมอย่างทาบไม่ติด จากนั้นกอนซาเลซอุ่นเครื่องอีกหนึ่งครั้ง และกลับมาเป็นแชมป์โลกสมัยที่สอง ด้วยการชนะคะแนน เมลชอร์ ก็อป กัสโตร นักมวยชาวเม็กซิโกด้วยกัน ที่สามารถแย่งแชมป์โลกมาจากปัสกวาได้ จากนั้นกอนซาเลซก็ป้องกันตำแหน่งแชมป์ไว้ได้อีก 4 ครั้งติด ๆ กัน รวมทั้งเอาชนะนภา เกียรติวันชัย อดีตแชมป์โลก WBC ในรุ่นสตอร์วเวทของไทย และเอาชนะเมลชอร์ ก็อป กัสโตร คู่ปรับเก่าได้ด้วย ก่อนที่จะเปิดศึกกับยอดแชมป์โลกในรุ่นนี้ด้วยกันชาวอเมริกันคือ ไมเคิล คาร์บาฮาล ซึ่งการชกกอนซาเลซสามารถชกคาร์บาฮาลได้นับ 8 ถึง 2 ครั้ง เกือบจะชนะน็อกอยู่แล้ว แต่เป็นฝ่ายแพ้น็อกเองในยกที่ 7

กอนซาเลซกลับมาอุ่นเครื่องอีก 2 ครั้ง ก่อนจะพบกับคาร์บาฮาลอีกครั้ง ในปี พ.ศ. 2536 คราวนี้กอนซาเลซเป็นฝ่ายชนะคะแนนไปได้ ได้ครองแชมป์ไลท์ฟลายเวทถึง 2 สถาบัน และได้พบกับคาร์บาฮาลอีกเป็นครั้งที่ 3 ซึ่งการชกครั้งนี้เป็นไปด้วยความจืดชืด และกอนซาเลซก็เป็นฝ่ายย้ำแค้นชนะคะแนนไปได้อีกครั้ง แต่ปฏิกิริยาจากผู้ชมหลังการชกไม่ดีเลย เมื่อครบ 12 ยก ผู้ชมต่างพากันเขวี้ยงเบาะรองนั่งเก้าอี้ปลิวว่อนไปทั่วทั้งสนาม กอนซาเลซป้องกันตำแหน่งครั้งนี้ไว้ได้เพียง 3 ครั้ง ก่อนจะแพ้ทีเคโออย่างบอบช้ำที่สุดแก่ สมาน ส.จาตุรงค์ นักมวยโนเนมชาวไทย ในปี พ.ศ. 2538 ที่ใคร ๆ ต่างคิดว่ากอนซาเลซน่าจะเอาชนะไปได้ไม่ยาก แต่ผลการชกกลับคล้ายกับการที่กอนซาเลซเสียแชมป์โลกครั้งแรกต่อปัสกวา หากแต่ครั้งนี้กอนซาเลซบอบช้ำมากกว่าด้วยซ้ำ ซึ่งก่อนการชกกอนซาเลซประสบปัญหาเรื่องลดน้ำหนักตัวอย่างมาก ประกอบกับประมาทผู้ท้าชิงชาวไทย จึงทำให้พ่ายแพ้ไปอย่างบอบช้ำที่สุด หลังจากนั้นกอนซาเลซก็ได้แขวนนวมไปทันที

เกียรติประวัติ[แก้]

  • แชมป์เม็กซิโกรุ่นไลท์ฟลายเวท (2530 – 2531)
  • แชมป์โลก WBC รุ่นไลท์ฟลายเวท
    • ชิง 25 มิถุนายน 2532 ชนะคะแนน ลี ยุลวู ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 1, 9 ธันวาคม 2532 ชนะคะแนน ชัง ช็อน-กู ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 2, 24 มีนาคม 2533 ชนะน็อค ฟรันซิสโก เตเฆโดร์ ยก 3 ที่ เม็กซิโก
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 3, 4 มิถุนายน 2533 ชนะน็อค หลุยส์ มอนโซเต ยก 3 ที่ สหรัฐ
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 4, 23 กรกฎาคม 2533 ชนะน็อค ลิม จุงเคือม ยก 5 ที่ สหรัฐ
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 5, 25 สิงหาคม 2533 ชนะน็อค จอร์จ ริเวรา ยก 9 ที่ เม็กซิโก
    • เสียแชมป์ 19 ธันวาคม 2533 แพ้น็อค โรลันโด ปัสกวา ยก 6 ที่ สหรัฐ
  • แชมป์โลก WBC รุ่นไลท์ฟลายเวท
    • ชิง 3 มิถุนายน 2534 ชนะคะแนน เมลชอร์ ก็อบ กัสโตร ที่ สหรัฐ
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 1, 27 มกราคม 2535 ชนะคะแนน โดมิงโก โซซา ที่ สหรัฐ
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 2, 7 มิถุนายน 2535 ชนะน็อค คิม กวางซุน ยก 12 ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 3, 14 กันยายน 2535 ชนะน็อค นภา เกียรติวันชัย ยก 2 ที่ สหรัฐ
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 4, 7 ธันวาคม 2535 ชนะคะแนน เมลชอร์ ก็อบ กัสโตร ที่ สหรัฐ
    • เสียแชมป์ 13 มีนาคม 2536 แพ้น็อค ไมเคิล คาร์บาฮาล ยก 7 ที่ สหรัฐ
  • แชมป์โลก WBC รุ่นไลท์ฟลายเวท (สมัยที่ 2) และแชมป์โลก IBF
    • ชิง 19 กุมภาพันธ์ 2537 ชนะคะแนน ไมเคิล คาร์บาฮาล ที่ สหรัฐ
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 1, 10 กันยายน 2537 ชนะน็อค ฆวน โดมิงโก กอร์โดบา ยก 8 ที่ สหรัฐ
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 2, 12 พฤศจิกายน 2537 ชนะคะแนน ไมเคิล คาร์บาฮาล ที่ สหรัฐ
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 3, 31 มีนาคม 2538 ชนะน็อค เฆซุส ซูนิกา ยก 5 ที่ สหรัฐ
    • เสียแชมป์ 15 กรกฎาคม 2538 แพ้น็อกโดยเทคนิค สมาน ส.จาตุรงค์ ยก 7 ที่ สหรัฐ

อ้างอิง[แก้]