อำเภอหาดสำราญ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อำเภอหาดสำราญ
การถอดเสียงอักษรโรมัน
 • อักษรโรมันAmphoe Hat Samran
คำขวัญ: 
แตงโมรสหวาน ตระการตาอาหารทะเล เสน่ห์หาดทรายนิล
แผนที่จังหวัดตรัง เน้นอำเภอหาดสำราญ
แผนที่จังหวัดตรัง เน้นอำเภอหาดสำราญ
พิกัด: 7°14′24″N 99°34′36″E / 7.24000°N 99.57667°E / 7.24000; 99.57667
ประเทศ ไทย
จังหวัดตรัง
พื้นที่
 • ทั้งหมด224.0 ตร.กม. (86.5 ตร.ไมล์)
ประชากร
 (2564)
 • ทั้งหมด16,881 คน
 • ความหนาแน่น75.36 คน/ตร.กม. (195.2 คน/ตร.ไมล์)
รหัสไปรษณีย์ 92120
รหัสภูมิศาสตร์9210
ที่ตั้งที่ว่าการที่ว่าการอำเภอหาดสำราญ หมู่ที่ 9 ถนนบ้านนา-หาดสำราญ ตำบลหาดสำราญ อำเภอหาดสำราญ จังหวัดตรัง 92120
สารานุกรมประเทศไทย ส่วนหนึ่งของสารานุกรมประเทศไทย

หาดสำราญ เป็นอำเภอหนึ่งของจังหวัดตรัง

ที่ตั้งและอาณาเขต[แก้]

อำเภอหาดสำราญตั้งอยู่ทางทิศใต้ของจังหวัด มีอาณาเขตติดต่อกับเขตการปกครองข้างเคียงดังต่อไปนี้

ประวัติ[แก้]

ท้องที่อำเภอหาดสำราญเดิมเป็นส่วนหนึ่งของตำบลตะเสะ ตำบลปากปรน (ปัจจุบันเปลี่ยนแปลงชื่อเป็นตำบลหาดสำราญ) และตำบลบ้านนา[1] อำเภอปะเหลียน ซึ่งตั้งเป็นตำบลตั้งแต่ พ.ศ. 2450 และตั้งตำบลบ้าหวีขึ้นในวันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2490 โดยแยกบางหมู่บ้านออกมาจากการปกครองของตำบลบ้านนา[2] จึงทำให้บริเวณนี้มีทั้งหมด 3 ตำบล ได้แก่ ตำบลหาดสำราญ ตำบลตะเสะ และตำบลบ้าหวี

ในปี พ.ศ. 2536 ราษฎรในพื้นที่ได้ยื่นเรื่องราวต่อราชการ ขอให้ตั้งกิ่งอำเภอขึ้นที่ตำบลหาดสำราญ โดยกระทรวงมหาดไทยได้พิจารณาเห็นว่าราษฎรทั้งสามตำบล ได้แก่ ตำบลบ้าหวี ตำบลตะเสะ และตำบลหาดสำราญ เป็นตำบลที่อยู่ไกลท้องที่ทุรกันดาร และห่างไกลจากตัวอำเภอ เจ้าหน้าที่มีโอกาสตรวจเยี่ยมเยือนดูแลทุกข์สุขของราษฎรน้อยมาก เพราะทางคมนาคมไม่สะดวก ซึ่งอาจเป็นการเสียหายในด้านการปกครอง ประกอบกับหมู่บ้านดังกล่าวมีโอกาสที่จะเจริญในอนาคต เพราะราษฎรอาศัยอยู่กันหนาแน่นมาก และมีพื้นที่ทำมาหากินได้ โดยเฉพาะมีทรัพยากรทางธรรมชาติ พอที่จะยกระดับการครองชีพของราษฎรทั้งสามตำบลดังกล่าวนี้ให้ดียิ่งขึ้น จึงแนะนำประชุมชี้แจงร่วมกับทางอำเภอปะเหลียนรายงานต่อกระทรวงมหาดไทย ขอจัดตั้งที่ว่าการกิ่งอำเภอขึ้น และเมื่อวันที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2537 จึงแยกออกมาเป็น กิ่งอำเภอหาดสำราญ โดยมีผลบังคับตั้งแต่วันที่ 30 เมษายน ปีเดียวกัน[3] ที่มาของชื่อมาจากหาดสำราญ ชายหาดที่มีต้นสนหนาแน่นและสามารถมองเห็นเกาะเล็กใหญ่ต่าง ๆ มีลมพัดตลอดวันเหมาะสำหรับเป็นที่ตากอากาศ

ต่อมาในวันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2550 ได้มีพระราชกฤษฎีกายกฐานะขึ้นเป็น อำเภอหาดสำราญ โดยมีผลบังคับตั้งแต่วันที่ 8 กันยายน ปีเดียวกัน[4] เพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพการบริหารงานของหน่วยบริหารราชการส่วนภูมิภาค และถือเป็นโครงการเฉลิมพระเกียรติเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 80 พรรษา 5 ธันวาคม พ.ศ. 2550 และกลายเป็นอำเภอลำดับที่ 10 ของจังหวัดตรัง

การแบ่งเขตการปกครอง[แก้]

การปกครองส่วนภูมิภาค[แก้]

อำเภอหาดสำราญแบ่งเขตการปกครองย่อยออกเป็น 3 ตำบล 22 หมู่บ้าน ได้แก่

ลำดับ อักษรไทย อักษรโรมัน จำนวนหมู่บ้าน จำนวนประชากร
(ธันวาคม 2565)[5]
1. หาดสำราญ Hat Samran
12
8,725
2. บ้าหวี Ba Wi
4
3,382
3. ตะเสะ Tase
6
4,764

การปกครองส่วนท้องถิ่น[แก้]

ท้องที่อำเภอหาดสำราญประกอบด้วยองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 3 แห่ง ได้แก่

  • องค์การบริหารส่วนตำบลหาดสำราญ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลหาดสำราญทั้งตำบล
  • องค์การบริหารส่วนตำบลบ้าหวี ครอบคลุมพื้นที่ตำบลบ้าหวีทั้งตำบล
  • องค์การบริหารส่วนตำบลตะเสะ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลตะเสะทั้งตำบล

อ้างอิง[แก้]

  1. "ประกาศกระทรวงศึกษาธิการ เรื่อง ใช้พระราชบัญญัติประถมศึกษา พ.ศ. ๒๔๖๔ [ในท้องที่มณฑลภูเก็ต]" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 38 (0 ง): 519–530. วันที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2464
  2. "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง ตั้งตำบลในจังหวัดต่าง ๆ" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 64 (46 ง): 2507–2533. วันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2490
  3. "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง แบ่งเขตท้องที่อำเภอปะเหลียน จังหวัดตรัง ตั้งเป็นกิ่งอำเภอหาดสำราญ" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 111 (42 ง): 29. วันที่ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2537
  4. "พระราชกฤษฎีกาตั้งอำเภอฆ้องชัย...และอำเภอเหล่าเสือโก้ก พ.ศ. ๒๕๕๐" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 124 (46 ก): 14–21. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2007-09-30. สืบค้นเมื่อ 2008-12-28. วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2550
  5. "ระบบสารสนเทศเพื่อการบริหาร". stat.bora.dopa.go.th.