หัวใจเถื่อน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
หัวใจเถื่อน
หัวใจเถื่อน พ.ศ. 2557
ประเภทละครโทรทัศน์
สร้างโดยสามัญการละคร
บริษัท สามัญ จำกัด
เขียนโดยบุสยมาส (บทประพันธ์)
ศรัณยู วงษ์กระจ่าง (บทโทรทัศน์)
กำกับโดยศรัณยู วงษ์กระจ่าง
แสดงนำอรรคพันธ์ นะมาตร์
อุษามณี ไวทยานนท์
พิชยดนย์ พึ่งพันธ์
จุฑามาศ มันตะลัมพะ
ภาษาต้นฉบับภาษาไทย
จำนวนตอน16 ตอน
การผลิต
ผู้อำนวยการผลิตศรัณยู วงษ์กระจ่าง
สถานที่ถ่ายทำไทย
ความยาวตอน130 นาที
ออกอากาศ
เครือข่ายสถานีโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7
ออกอากาศ25 มิถุนายน พ.ศ. 2557 –
14 สิงหาคม พ.ศ. 2557

หัวใจเถื่อน เป็นบทประพันธ์ของ บุษยมาส เป็นเรื่องราวของครอบครัวพิชิตพงษ์ อดีต รมต.กวี และคุณหญิงอำภา พิชิตพงษ์ มีลูกชายสองคนคือ ภาคย์ และ ภากร แต่ภาคย์กลับไม่ได้รับความรักจากทั้งพ่อและแม่ มีเพียงนมพริ้งและอมาวสีเท่านั้นที่รักภาคย์ อมาวสีสูญเสียพ่อแม่จากอุบัติเหตุ ท่านกวีจึงรับเลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็กๆ ภาคย์และอมาสีมีความรักและผูกพันต่อกัน จนวันหนึ่งภาคย์ตัดสินใจหนีออกจากบ้าน ผ่านไปสิบปีไม่มีใครคิดว่าภาคย์ยังมีชีวิตอยู่ จนวันหนึ่ง อมาวสีได้พบกับ ราช รัชภูมิ ชายหนุ่มที่ดูคล้ายภาคย์มาก แต่ทว่าเขากลับปฏิเสธแข็งขัน จนวันที่อมาวสีถูกบังคับให้แต่งงานกับภากรนั่นเอง ราชวางแผนลักพาตัวเธอไปไว้ยังบ้านไร่ ทั้งนี้เพื่อแก้แค้นคนในตระกูลพิชิตพงษ์ หรืออาจเป็นเพราะเค้าไม่อยากสูญเสียอมาวสีให้กับภากร

หัวใจเถื่อน ถูกนำมาสร้างครั้งแรกในรูปแบบภาพยนตร์ ในปี พ.ศ. 2507 กำกับการแสดงโดย รังสี ทัศนพยัคฆ์ นำแสดงโดย มิตร ชัยบัญชา และ เพชรา เชาวราษฎร์[1] และสร้างอีกครั้งในปี พ.ศ. 2528 กำกับการแสดงโดย พิศาล อัครเศรณี นำแสดงโดย พิศาล อัครเศรณี และ เนาวรัตน์ ยุกตะนันท์[2]

ต่อมาได้มีการนำมาสร้างในรูปแบบละครโทรทัศน์ โดยครั้งแรกในปี พ.ศ. 2525 (ช่อง 7) นำแสดงโดย วิฑูรย์ กรุณา และ วรารัตน์ เทพโสธร ครั้งที่ 2 ในปี พ.ศ. 2538 (ช่อง 3) นำแสดงโดย ฉัตรชัย เปล่งพานิช และ กมลชนก โกมลฐิติ ครั้งที่ 3 ในปี พ.ศ. 2545 (ช่อง 7) นำแสดงโดย เรืองศักดิ์ ลอยชูศักดิ์ และ ศศิกานต์ อภิชาตวรศิลป์ และครั้งที่ 4 ในปี พ.ศ. 2557 (ช่อง 7) นำแสดงโดย อรรคพันธ์ นะมาตร์ และ อุษามณี ไวทยานนท์ เป็นครั้งล่าสุด

เนื้อเรื่อง[แก้]

ภาคย์ ลูกชายคนโตของครอบครัวพิชิตพงษ์แต่กลับไม่เคยได้รับความรักจากกวีผู้เป็นพ่อเลยกลับทุ่มเทความรักไปที่ภากร น้องชาย บ่อยครั้งที่ภาคย์เก็บความน้อยใจไประบายให้อำภาผู้เป็นแม่ฟัง อำภาก็ได้แต่ปลอบใจและขอให้ภาคย์อดทน

จนกระทั่งวันหนึ่งความอดทนของภาคย์ได้หมดลง ภาคย์หนีออกจากบ้านทุกคนเสียใจรวมทั้งอมาวสี หลานสาวที่กวีรับมาเลี้ยงซึ่งแอบรักภาคย์มาตลอด 10 ปีผ่านไปฐานะของบ้านพิชิตพงษ์ย่ำแย่ลงทุกที แต่ภากรยังฟุ่มเฟือยเหมือนเดิมแถมมีความรู้สึกหึงหวงอมาวสีเวลาที่มีผู้ชายมาหาที่บ้านแต่อมาวสีไม่สนใจเพราะในใจมีแต่ภาคย์

อมาวสีบังเอิญได้พบกับราช รัชภูมิในงานเลี้ยงต้อนรับการกลับมาจากต่างประเทศของวาริน พี่ชายของวัชรี อมาวสีรู้สึกว่าราชกับภาคย์ต้องเป็นคนเดียวกันแต่ราชปฏิเสธว่าไม่ใช่ภาคย์ ส่วนทางด้านกวีกับอำภาก็กำลังกลุ้มใจที่จะหาเงินให้ภารโรงนายสุดที่ภากรเกิดไปได้เสียกับสีไพร ลูกสาวโดยตัดสินใจขายบ้านแก้วเสียซึ่งคนที่รับซื้อไว้ก็คือราช รัชภูมิ

ภากรคลั่งอมาวสีอย่างหนักจนขอร้องให้กวีจัดงานแต่งงานขึ้นระหว่างตนกับอมาวสี อมาวสีต้องจำยอมเพราะกวีอ้างบุญคุณที่เลี้ยงดูเธอมา อมาวสีอยากรู้ว่าภาคย์หรือราชจะรู้สึกอย่างไรจึงตัดสินใจบอกว่าเธอจะแต่งงานกับภากร ราชยินดีด้วยแต่ในใจราชกลับรู้สึกเสียใจอย่างยิ่ง

ราชจึงตัดสินใจวางแผนพาอมาวสีหนีภากรโกรธมากจ้างจำลองให้ออกตามหาจนไปเจอราชกับอมาวสีที่ไร่แห่งหนึ่ง จำลองหลอกล่อให้ราชออกไปจากไร่ แล้วปลอมลายมือมารับอมาวสี อมาวสีหลงเชื่อตามจำลองไปจนถูกจับไปขังที่กระท่อมร้างแต่ก็รอดมาได้เพราะสายบัว เมียของจำลองเกิดหึงจึงแอบปล่อยอมาวสีออกมา

ส่วนภากรก็ถูกจำลองหลอกไปติดการพนันจนหมดตัวแล้วบังเอิญไปได้พบกับสีไพร ผู้หญิงที่ภากรเคยเห็นเป็นของเล่นซึ่งยังรักและพร้อมจะให้อภัยภากรเสมอ ภากรจึงสำนึกได้ กวีตัดสินใจขายบ้านพิชิตพงษ์เพราะฐานะที่กำลังย่ำแย่ลงอย่างหนักม.ร.ว.ทิพย์สุดามารับซื้อไว้เพื่อมอบให้ภาคย์จนกระทั่งม.ร.ว.ทิพย์สุดาตามหาภาคย์จนได้พบราช ซึ่งมั่นใจว่าภาคย์กับราชคือคนเดียวกัน จึงตัดสินใจเล่าความจริงทั้งหมดให้ญาติกับหม่อมคทาเทพแฟนเก่าของอำภาและภาคย์ ก็คือลูกที่เกิดจากอำภาและคทาเทพไม่ใช่กับกวี

พอฟังจบราชจึงเข้าใจเหตุผลที่กวีร้ายกับตนจึงรีบไปหากวีและอำภาเพื่อขอบคุณที่เลี้ยงดูมาและขอให้ทุกคนกลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม ส่วนวารินก็ดูแลเทคแคร์อมาวสี ภาคย์เองก็เชียร์ให้อมาวสีรับรักวาริน อมาวสีแอบน้อยใจและคิดว่าภาคย์มีหญิงที่รักอยู่แล้ว ภาคย์และอมาวสีจึงห่างกันออกไปทุกที ในวันแต่งงานของภากรและสีไพรอมาวสีแอบประชดภาคย์โดยทำเป็นใกล้ชิดกับวารินแต่สายตาเหลือบไปเห็นจำลองที่กำลังจะยิงภาคย์พอดีอมาวสีเอาตัวไปกันกระสุนให้ ความเสียสละของอมาวสีจึงสามารถล้างความเถื่อนของหัวใจภาคย์ลงไปได้

การสร้างในครั้งต่างๆ[แก้]

ปี พ.ศ. 2507 พ.ศ. 2525 พ.ศ. 2528 พ.ศ. 2538 พ.ศ. 2545 พ.ศ. 2557
รูปแบบ ภาพยนตร์ 16 มม.[3] ละคร ช่อง 7 ภาพยนตร์ 35 มม.[4] ละคร ช่อง 3[5] ละคร ช่อง 7 ละคร ช่อง 7
ผู้สร้าง ต๊อกบูมภาพยนตร์ - พูนทรัพย์โปรดักชั่น อัครพล โปรดัคชั่น อาร์เอส สามัญการละคร
ผู้กำกับ รังสี ทัศนพยัคฆ์ - พิศาล อัครเศรณี พิศาล อัครเศรณี ชัยรัตน์ บุญรอด ศรัณยู วงษ์กระจ่าง
บทการแสดง รังสี ทัศนพยัคฆ์ - วรรณิศา วรการ นันทนา วีระชน ศรัณยู วงษ์กระจ่าง
ราช รัชภูมิ/ภาคย์ พิชิตพงษ์/หม่อมเจ้าคทาเทพ ทวยไท (พ่อของภาคย์) มิตร ชัยบัญชา วิฑูรย์ กรุณา พิศาล อัครเศรณี ฉัตรชัย เปล่งพานิช เรืองศักดิ์ ลอยชูศักดิ์ อรรคพันธ์ นะมาตร์
อมาวสี ศศิน เพชรา เชาวราษฎร์ วรารัตน์ เทพโสธร เนาวรัตน์ ยุกตะนันท์ กมลชนก โกมลฐิติ ศศิกานต์ อภิชาตวรศิลป์ อุษามณี ไวทยานนท์
ภากร พิชิตพงษ์ ชนะ ศรีอุบล การันต์ กิตติราช กรรชัย กำเนิดพลอย เจฟฟรี่ เบญจกุล พิชยดนย์ พึ่งพันธ์
สีไพร เยาวเรศ นิสากร ปาหนัน ณ พัทลุง วฤนดา สมศิริ ปัทมวรรณ เค้ามูลคดี รัญดภา มันตะลัมพะ
คุณหญิงอำภา พิชิตพงษ์ พงษ์ลดา พิมลพรรณ เดือนเต็ม สาลิตุล วาสนา สิทธิเวช พิมพ์พรรณ ชลายนคุปต์
ร.ม.ต.กวี พิชิตพงษ์ ส.อาสนจินดา รุจน์ รณภพ ชลิต เฟื่องอารมย์ สุรวุฑ ไหมกัน
ม.ร.ว.หญิงทิพย์สุดา แกมกาญจน์ เฉลา ประสพศาสตร์ อมรา อัศวนนท์ ฐรินดา กรรณสูต
ป้าพริ้ง มารศรี อิศรางกูร ณ อยุธยา โฉมฉาย ฉัตรวิไล น้ำเงิน บุญหนัก วาสนา สิทธิเวช
วัชรี รัตนพงษ์ พิราวรรณ ประสพศาสตร์ กุลนิตญ์ เจริญจันทร์ ศรัณย่า ชุณหศาสตร์
วาริน รัตนพงษ์ โกวิท วัฒนกุล แพทริค ชัยนาม ชวัลนันท์ จันทร์ทรัพย์
สายบัว อัญชลี ไชยศิริ กัญญกร พินิจ
ชาลินี พิชิตพงษ์/ชิดชไม ชลากร กมลา กำภู ณ อยุธยา ณิชานันท์ ฝั้นแก้ว
ภาพยนตร์หัวใจเถื่อน ปี พ.ศ. 2507
ละครหัวใจเถื่อน ปี พ.ศ. 2545
ละครหัวใจเถื่อน ปี พ.ศ. 2557

ละครโทรทัศน์ พ.ศ. 2557[แก้]

ล่าสุดนั้นละครเรื่อง หัวใจเถื่อน ได้ถูกนำมาสร้างอีกครั้งโดย สามัญการละคร กำกับการแสดงโดย ศรัณยู วงษ์กระจ่าง นำแสดงโดย อรรคพันธ์ นะมาตร์ และ อุษามณี ไวทยานนท์ ออกอากาศทางสถานีโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7 มีรายละเอียดดังนี้

รายละเอียด[แก้]

นักแสดงนำ[แก้]

บทบาท นักแสดง
ชือเรือง หัวใจเถื่อน
สถานีออกอากาศ ช่อง 7
บทประพันธ์ บุษยมาศ
บทโทรทัศน์ ศรัณยู วงษ์กระจ่าง
สร้างโดย สามัญการละคร
กำกับการแสดง ศรัณยู วงษ์กระจ่าง
ราช รัชภูมิ / ภาคย์ พิชิตพงษ์ อรรคพันธ์ นะมาตร์
อมาวสี ศศิน อุษามณี ไวทยานนท์
ภากร พิชิตพงษ์ พิชยดนย์ พึ่งพันธ์
ชิดชไม ชลากร / ชาลินี พิชิตพงษ์ ณิชานันท์ ฝั้นแก้ว
สายบัว กัญญกร พินิจ
วัชรี รัตนพงษ์ ศรัณย่า ชุณหศาสตร์
วาริน รัตนพงษ์ ชวัลนันท์ จันทร์ทรัพย์
สีไพร รัญดภา มันตะลัมพะ
คุณหญิงอำภา พิชิตพงษ์ พิมพ์พรรณ ชลายนคุปต์
ร.ม.ต.กวี พิชิตพงษ์ สุรวุฑ ไหมกัน
ป้าพริ้ง วาสนา สิทธิเวช
จอน ทองอร่าม อรุชา โตสวัสดิ์
พึงใจ พิงคะ กชกร ส่งแสงเติม
นิลรัตน์ แกมกาญจน์ ภานรินทร์ ชุ่มมะโน
รักษ์ รัชภูมิ พิพัฒน์พล โกมารทัต
อนุ สิทธิพันธ์ กลมเกลี้ยง
การันต์ พศิน ศรีธรรม
ม.ร.ว.หญิงทิพย์สุดา แกมกาญจน์ ฐรินดา กรรณสูต
เทิน ทวนทอง วีระชัย หัตถโกวิต
สุด นึกคิด บุญทอง
ทนายชอบ มรกต โกมลบุตร
หนูเจน ด.ญ.ฟาเรน เอสเธอร์เบธ
หนูเล็ก ด.ญ.ชวัลรัตน์ เจนจิตรานนท์
เม่ง ด.ช.อธิพิชญ์ ชุติวัฒน์ขจรชัย

อ้างอิง[แก้]

  1. หัวใจเถื่อน (2507 มิตร-เพชรา) โดย มนัส กิ่งจันทร์
  2. หัวใจเถื่อน (๒๕๒๘) โปรแกรมผลงานพิศาล อัครเศรณี
  3. "ภาพยนตร์ หัวใจเถื่อน พ.ศ. 2507". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 2014-06-22.
  4. "ภาพยนตร์ หัวใจเถื่อน พ.ศ. 2528". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 2014-06-04.
  5. "ละคร หัวใจเถื่อน พ.ศ. 2538". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-11-14. สืบค้นเมื่อ 2014-06-04.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]