หอสมุดประชาชนนิวยอร์ก

หอสมุดประชาชนนิวยอร์ก
	New York Public Library
	หอสมุดประชาชนนิวยอร์ก สาขาหลัก, แมนแฮตตัน
ก่อตั้ง	1895; 129 ปีที่แล้ว
สถานที่ตั้ง	นครนิวยอร์ก รัฐนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา
พิกัด	40°45′11″N 73°58′55″W / 40.75306°N 73.98194°W
สาขา	92
การเก็บรวบรวม
ขนาด	55 ล้านเล่ม และรายการอื่น ๆ
การเข้าถึงและการใช้บริการ
การให้บริการประชากร	3.5 ล้านคน (แมนแฮตตัน, เดอะบร็องซ์ และเกาะสแตเทน)
ข้อมูลอื่น
งบ	302,208,000 ดอลลาร์สหรัฐ (2017); บริจาค: 1,448,838,000 ดอลลาร์สหรัฐ
ผู้อำนวยการ	Anthony Marx, ประธาน และ ประธานกรรมการบริหาร; William P. Kelly, Andrew W. Mellon, ผู้อำนวยการห้องสมุดการวิจัย
บุคลากร	3,150
เว็บไซต์	www.nypl.org
แผนที่

หอสมุดประชาชนนิวยอร์ก (อังกฤษ: New York Public Library (NYPL)) คือ หอสมุดสาธารณะในนครนิวยอร์ก ด้วยหนังสือเกือบ 53 ล้านเล่ม หอสมุดแห่งนี้มีขนาดใหญ่เป็นอันดับ 2 ของสหรัฐอเมริกา (และอันดับ 3 ของโลก) รองจากหอสมุดรัฐสภา หอสมุดมีการบริหารจัดการอย่างเป็นอิสระ และดำเนินการโดยไม่แสวงหาผลกำไร หอสมุดมีสาขาในเขต (Borough) แมนแฮตตัน, เดอะบร็องซ์ และเกาะสแตเทน โดยมีการเข้าร่วมกับหอสมุดทางวิชาการ (academic libraries) และวิชาชีพ (professional libraries) ในเขตรัฐนิวยอร์ก ส่วนเมืองอื่น ๆ ใน 2 เขตของนครนิวยอร์ก ได้แก่ บรุกลิน และควีนส์ มีการให้บริการโดยหอสมุดสาธารณะบรุกลินส์ และหอสมุดควีนส์ สาขาของหอสมุดประกอบด้วยหอสมุดวิจัย (research libraries) และหอสมุดที่ยืมหนังสือได้ (Lending libraries)

หอสมุดดำเนินงานในศตวรรษที่ 19 และกลายเป็นศูนย์รวมหนังสือจากที่ต่าง ๆ รวมถึงเป็นแหล่งสังคมของผู้รักหนังสือ (bibliophiles) และผู้มั่งคั่ง โดยได้รับการสนับสนุนจากมูลนิธิและชาวอเมริกันที่ร่ำรวยในแต่ละยุคสมัย

อาคารหลัก[แก้]

อาคารหลักของหอสมุด ตั้งอยู่บนถนนสายที่ 5 (Fifth Avenue) ก่อสร้างระหว่าง ค.ศ. 1897-1911 และเปิดทำการใน ค.ศ. 1911 ตัวอาคารหลักคือ 1 ใน 4 ของหอสมุดวิจัย ห้องที่มีชื่อเสียงคือ ห้องอ่านหนังสือหลักโรส (Rose Main Reading Room : Room 315) มีกว้าง 78 ฟุต (23.8 เมตร) ความยาว 297 ฟุต (90.5 เมตร) ความสูงถึงเพดาน 50 ฟุต (15.8 เมตร)

ห้องโรส ประกอบด้วยแถวตู้หนังสืออ้างอิงนับพันเล่ม ซึ่งเปิดโล่งแต่ละชั้นของระเบียง เหนือขึ้นไปมีหน้าต่างขนาดใหญ่และโคมไฟระย้า ตกแต่งด้วยไม้เนื้อแข็ง โต๊ะ เก้าอี้ และโคมไฟทองเหลือง รวมถึงมีการติดตั้งเครื่องคอมพิวเตอร์ เพื่อค้นหาหนังสือหอสมุด มีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกและอินเทอร์เน็ตสำหรับแล็ปท็อป นอกจากนี้ยังมีห้องพิเศษ โดยตั้งชื่อเพื่อเป็นเกียรติกับนักประพันธ์และนักวิชาการคนสำคัญ ซึ่งเป็นผู้วิจัยและเขียนหนังสือของหอสมุด แต่ไม่เพียงนักวิชาการเท่านั้น ระหว่างภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ (Great Depression) สมาชิกหอสมุดหลายคนออกจากงานและใช้หอสมุดที่จะปรับปรุงชีวิตของพวกเขา หอสมุดได้รับการประกาศสิ่งสำคัญทางประวัติศาสตร์แห่งชาติ ใน ค.ศ. 1965^[5]