หมู่เกาะบันดา
 เกาะบันดาเบอซาร์มองจากป้อมเบ็ลจีกา | |
| ภูมิศาสตร์ | |
|---|---|
| ที่ตั้ง | เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ |
| พิกัด | 4°35′S 129°55′E / 4.583°S 129.917°E |
| กลุ่มเกาะ | หมู่เกาะมาลูกู |
| เกาะทั้งหมด | 11 เกาะ (มีผู้อยู่อาศัย 7 เกาะ) |
| เกาะหลัก | บันดาร์เบอซาร์, เนอีรา, บันดาอาปี, เกาะฮัตตา, เกาะอัย, เกาะรุน |
| พื้นที่ | 172 ตารางกิโลเมตร (66 ตารางไมล์) |
| ระดับสูงสุด | 641 ม. (2103 ฟุต)[1] |
| จุดสูงสุด | กูนุงอาปี |
| การปกครอง | |
| จังหวัด | มาลูกู |
| ประชากรศาสตร์ | |
| ประชากร | 20,924 (2020) |
| ความหนาแน่น | 121.65/กม.2 (315.07/ตารางไมล์) |
หมู่เกาะบันดา (อินโดนีเซีย: Kepulauan Banda) เป็นกลุ่มเกาะภูเขาไฟสิบเกาะเล็กในทะเลบันดาที่ตั้งอยู่ราว 140 กิโลเมตรทางตอนใต้ของเกาะเซรัมและราว 2,000 กิโลเมตรทางของเกาะชวา และเป็นส่วนหนึ่งของหมู่เกาะโมลุกกะของอินโดนีเซีย เมืองหลักและศูนย์บริหารของหมู่เกาะอยู่ที่บันดาไนราที่ตั้งอยู่บนเกาะชื่อเดียวกัน หมู่เกาะบันดาผุดขึ้นจากมหาสมุทรที่ลึกราว 4–6 กิโลเมตรและมีเนื้อที่ราว 180 ตารางกิโลเมตร มีประชากรทั้งสิ้น 18,544 คนตามสำมะโน ค.ศ. 2010[2] และ 20,924 คนตามสำมะโน ค.ศ. 2020[3] บันดาเป็นแหล่งผลิตผลิตผลจากต้นจันทน์เทศแหล่งเดียวในโลกมาจนกระทั่งกลางคริสต์ศตวรรษที่ 19 นอกจะมีชื่อเสียงในการเป็นแหล่งผลิตเครื่องเทศแล้วก็ยังเป็นที่นิยมของนักดำน้ำตื้นและนักดำนำลึกด้วย
อ่านเพิ่ม[แก้]
- Ghosh, Amitav (2021). The Nutmeg's Curse: Parables for a Planet in Crisis. University of Chicago Press. ISBN 1529369479.
- Giles Milton. Nathaniel's Nutmeg: How One Man's Courage Changed the Course of History (Sceptre books, Hodder and Stoughton, London)
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "G. Banda Api". Badan Geologi. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-01-28. สืบค้นเมื่อ 2022-01-28.
- ↑ Biro Pusat Statistik, Jakarta, 2011.
- ↑ Badan Pusat Statistik, Jakarta, 2021.
ข้อมูลทั่วไป[แก้]
- Lape, Peter (2000). "Political dynamics and religious change in the late pre-colonial Banda Islands, Eastern Indonesia". World Archaeology. 32 (1): 138–155. CiteSeerX 10.1.1.500.4009. doi:10.1080/004382400409934. S2CID 19503031.
- Muller, Karl (1997). Pickell, David (บ.ก.). Maluku: Indonesian Spice Islands. Singapore: Periplus Editions. ISBN 978-962-593-176-0.
- Villiers, John (1981). "Trade and society in the Banda Islands in the sixteenth century". Modern Asian Studies. 15 (4): 723–750. doi:10.1017/s0026749x0000874x.
- Warburg, Otto (1897) Die Muskatnuss: ihre Geschichte, Botanik, Kultur, Handel und Verwerthung sowie ihre Verfälschungen und Surrogate zugleich ein Beitrag zur Kulturgeschichte der Banda-Inseln. Leipzig: Engelmann.[1]
- Winn, Phillip (1998). "Banda is the Blessed Land: sacred practice and identity in the Banda Islands, Maluku". Antropologi Indonesia. 57: 71–80.
- Winn, Phillip (2001). "Graves, groves and gardens: place and identity in central Maluku, Indonesia". The Asia Pacific Journal of Anthropology. 2 (1): 24–44. doi:10.1080/14442210110001706025. S2CID 161495500.
- Winn, Phillip (2002). "Everyone searches, everyone finds: moral discourse and resource use in an Indonesian Muslim community". Oceania. 72 (4): 275–292. doi:10.1002/j.1834-4461.2002.tb02796.x.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
. สารานุกรมบริตานิกา ค.ศ. 1911. Vol. 3 (11 ed.). 1911.- Capture of Banda Neira by the British Royal Navy 1810
- "Banda Sea Islands moist deciduous forests". Terrestrial Ecoregions. World Wildlife Fund.
- Forts of the Spice Islands
 | บทความประเทศ ดินแดน หรือเขตการปกครองนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |