สุลต่านไซฟุล รีจัล

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก สุลต่านไซฟุล ไรจัล)
ไซฟุล รีจัล
สุลต่านบรูไนองค์ที่ 7
ครองราชย์ค.ศ. 1533–1581
ก่อนหน้าอับดุล กาฮาร์
ถัดไปชะฮ์ เบอรูไน
ประสูติบรูไน
ไซฟุล รีจัล
สวรรคตค.ศ. 1581
อิซตานามาซากง บรูไน ประเทศบรูไน
ฝังพระศพสุสานมุสลิมเกียงเกะฮ์
พระราชบุตร
รายละเอียด
สุลต่านชะฮ์ เบอรูไน
สุลต่านมูฮัมมัด ฮาซัน
ราจา บนดา
เปองีรัน อานัก กาซิม
พระนามเต็ม
ไซฟุล รีจัล นูรุล อาลัม อิบนี อับดุล กาฮาร์ จาลีลุล อาลัม
นามเต็ม
ซุลตัน ไซฟุล รีจัล นุรุล อาลัม อิบนี อัล-มัรฮุม ปาดูกา ซรี เบอกาวัน ซุลตัน อับดุล กาฮาร์ จาลีลุล อาลัม
พระราชบิดาสุลต่านอับดุล กาฮาร์
ศาสนาอิสลามนิกายซุนนี

สุลต่าน ไซฟุล รีจัล (มลายู: Saiful Rijal, سيف الرجال; ครองราชย์ ค.ศ. 1533–1581)[1] บางครั้งสะกดเป็น ไซฟุล เรอฮัล (Saiful Rehal) และ ไซฟุล รีซัล (Saiful Rizal)[2] เป็นสุลต่านบรูไนองค์ที่ 7 ที่ครองราชย์ใน ค.ศ. 1533 ถึง 1581 ในรัชสมัยพระองค์พบกับสงครามกัสติยาที่ปะทะกันระหว่างจักรวรรดิบรูไนกับสเปน พระองค์ยังเป็นที่รู้จักจากเผยแพร่หลักคำสอนอิสลามทั่วเกาะบอร์เนียวและฟิลิปปินส์[3] ชาวสเปนยังรู้จักพระองค์ด้วยพระนาม สุลต่านลีฆาร์ (Sultan Lixar)[4] และ สุลต่านนูลา อาลัน (Sultan Nula Alan)[5]

รัชสมัย[แก้]

ครองราชย์[แก้]

เปองีรัน มูดา ไซฟุล รีจัลเป็นพระราชโอรสองค์โตในสุลต่านอับดุล กาฮาร์[6] ทำให้พระองค์เป็นผู้สืบราชบัลลังก์หลังพระราชบิดาสละราชสมบัติใน ค.ศ. 1533[7]

สงครามกัสติยา[แก้]

สวรรคต[แก้]

มีรายงานว่าสุลต่านไซฟุล รีจัลประชวรใกล้บินตาลา แต่ภายหลังรายงานว่าหายดีและเสด็จกลับไปยังบรูไน พระองค์ประทับในอิซตานามาซากงริมแม่น้ำเกอดายัน ซึ่งเป็นที่ที่พระองค์สวรรคตใน ค.ศ. 1581[8] พระบรมศพของพระองค์ถูกฝังไว้ในสุสานมุสลิมเกียงเกะฮ์[9]

ชีวิตส่วนพระองค์[แก้]

สุลต่านไซฟุล รีจัลมีพระราชโอรสธิดา ดังนี้:

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. Othman, Mahmud Saedon Awang (2008). A review on the implementation and administration of Islamic law in Brunei Darussalam (ภาษาอังกฤษ). Islamic Da'wah Centre. p. 34.
  2. Political and Cultural History of the Philippines: Since time began to British Occupation. Written by Eufronio Melo Alip
  3. Borneo Bulletin Brunei Yearbook (ภาษาอังกฤษ). Brunei Press Sdn. Bhd. in collaboration with Integrated Information Pte. Limited. 2007. pp. E-89.
  4. Saunders, Graham (2013-11-05). A History of Brunei (ภาษาอังกฤษ). Routledge. p. 55. ISBN 978-1-136-87394-2.
  5. Awang.), Mohd Jamil Al-Sufri (Pehin Orang Kaya Amar Diraja Dato Seri Utama Haji (1997). Tarsilah Brunei: Zaman kegemilangan dan kemasyhuran (ภาษามาเลย์). Jabatan Pusat Sejarah, Kementerian Kebudayaan Belia dan Sukan. p. 98.
  6. Souza, George Bryan; Turley, Jeffrey Scott (2015-11-09). The Boxer Codex: Transcription and Translation of an Illustrated Late Sixteenth-Century Spanish Manuscript Concerning the Geography, History and Ethnography of the Pacific, South-east and East Asia (ภาษาอังกฤษ). BRILL. p. 404. ISBN 978-90-04-30154-2.
  7. Bowman, John S. (2000-09-05). Columbia Chronologies of Asian History and Culture (ภาษาอังกฤษ). Columbia University Press. p. 410. ISBN 978-0-231-50004-3.
  8. Journal of the Straits Branch of the Royal Asiatic Society (ภาษาอังกฤษ). 1880. p. 10.
  9. "Sejarah Sultan-Sultan Brunei" (PDF). Hmjubliemas.gov.bn. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2019-04-21. สืบค้นเมื่อ 3 February 2018.
  10. Awang.), Mohd Jamil Al-Sufri (Pehin Orang Kaya Amar Diraja Dato Seri Utama Haji (1990). Tarsilah Brunei: sejarah awal dan perkembangan Islam (ภาษามาเลย์). Jabatan Pusat Sejarah, Kementerian Kebudayaan Belia dan Sukan. p. 46.
  11. Brunei, Muzium (1969). Brunei Museum Journal (ภาษาอังกฤษ). Brunei Museum. p. 151.
  12. Pusaka: berita Jabatan Pusat Sejarah, Kementerian Kebudayaan, Belia dan Sukan Negara Brunei Darussalam (ภาษามาเลย์). Jabatan Pusat Sejarah, Kementerian Kebudayaan, Belia dan Sukan Negara Brunei Darussalam. 2015. p. 45.
  13. Umar (Haji.), Awang Mohd Jamil al-Sufri bin Awang; Awang.), Mohd Jamil Al-Sufri (Pehin Orang Kaya Amar Diraja Dato Seri Utama Haji (1995). Sultan Tengah: sultan Sarawak pertama dan terakhir (ภาษามาเลย์). Jabatan Pusat Sejarah, Kementerian Kebudayaan Belia dan Sukan. p. 4.
  14. Daulat (ภาษามาเลย์). Jabatan Pusat Sejarah, Kementerian Kebudayaan Belia dan Sukan. 1992. p. 50.
ก่อนหน้า สุลต่านไซฟุล รีจัล ถัดไป
อับดุล กาฮาร์
สุลต่านบรูไน
(ค.ศ. 1533–1581)
ชะฮ์ เบอรูไน