สีกลุ่มชนอาหรับ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ธงขบวนการปฏิวัติอาหรับ ใช้งานในราชอาณาจักรฮิญาซ[1][2]

สีกลุ่มชนอาหรับ (อังกฤษ: Pan-Arab colors) ประกอบด้วยสีดำ ขาว เขียว แดง แต่ละสีเป็นตัวแทนและประวัติศาสตร์ของชาวอาหรับ[3]

สีดำเป็นตัวแทนของธงสีดำมาตรฐานที่ใช้โดยรัฐเคาะลีฟะฮ์รอชิดูนกับรัฐเคาะลีฟะฮ์อับบาซียะฮ์ ส่วนสีขาวเป็นสีราชวงศ์ของรัฐเคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์[4] สีเขียวมีส่วนเกี่ยวข้องกับศาสนาอิสลาม และเป็นตัวแทนสีของรัฐเคาะลีฟะฮ์รอชิดูน[5][6] ข้อมูลสมัยใหม่บางส่วนระบุสีเขียวเป็นสีของรัฐเคาะลีฟะฮ์ฟาฏิมียะฮ์[4][7] แต่ในความเป็นจริง ธงราชวงศ์เป็นสีขาว[8][9][10] และสีแดงเป็นสีราชวงศ์ของอัลฮาชิมียูน สีทั้งสียังปรากฏในกวีในคริสต์ศตวรรษที่ 14 โดยนักกวีชาวอาหรับ เศาะฟีดดีน อัลฮิลลี ความว่า: "สีขาวคือการกระทำของเรา สีดำคือการต่อสู้ของเรา สีเขียวคือสนามของเรา และสีแดงคือดาบของเรา"[11]

สีกลุ่มชนอาหรับใช้ครั้งแรกบนธงขบวนการปฏิวัติอาหรับ ในปี ค.ศ. 1916[12] และเริ่มแพร่หลายมากขึ้นหลังการปฏิวัติอียิปต์ ค.ศ. 1952

สีกลุ่มชนอาหรับใช้ครั้งแรกบนธงขบวนการปฏิวัติอาหรับหรือธงชาติฮิญาซใน ค.ศ. 1916[13] ซึ่งออกแบบโดยนักการทูตชาวอังกฤษ เซอร์ มาร์ก ไซก์ส[14] ธงในปัจจุบันหลายผืนมฐานจากธงขบวนการปฏิวัติอาหรับ เช่น ธงชาติจอร์แดน, คูเวต, ปาเลสไตน์, สาธารณรัฐประชาธิปไตยอาหรับซาห์ราวี และสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์[15]

ธงปัจจุบัน[แก้]

รัฐอธิปไตย[แก้]

ดินแดนที่ไม่ใช่รัฐอธิปไตย[แก้]

เขตการปกครองระดับแรก[แก้]

ธงในอดีต[แก้]

ธงในประวัติศาสตร์อาหรับ[แก้]

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ Pan-Arab Colors, crwflags.com
  2. ↑ Mahdi Abdul-Hadi. "The Great Arab Revolt". passia.org (ภาษาอาหรับ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-05-05.
  3. ↑ Abū Khaldūn Sati' al-Husri, The days of Maysalūn: A Page from the Modern History of the Arabs, Sidney Glauser Trans. (Washington D.C.: Middle East Institute, 1966), 46.
  4. ↑ 4.0 4.1 Edmund Midura (March–April 1978). "Flags of the Arab World". Saudi Aramco World: 4–9.
  5. ↑ 5.0 5.1 Teitelbaum, Joshua (2001). The rise and fall of the Hashimite kingdom of Arabia. New York: New York University Press. p. 205. ISBN 1-85065-460-3. OCLC 45247314.
  6. ↑ 6.0 6.1 Marshall, Tim (2017). A flag worth dying for : the power and politics of national symbols. New York, NY: Scribner, an imprint of Simon & Schuster, Inc. pp. 110–111. ISBN 978-1-5011-6833-8. OCLC 962006347.
  7. ↑ Znamierowski, Alfred (2013). The World Encyclopedia of Flags: The Definitive Guide to International Flags, Banners, Standards and Ensigns, with Over 1400 Illustration. Lorenz Books. p. 122. ISBN 978-0-7548-2629-3.
  8. ↑ Hathaway, Jane (2003). [[[:แม่แบบ:Gbook]] A Tale of Two Factions: Myth, Memory, and Identity in Ottoman Egypt and Yemen]. Albany, New York: State University of New York Press. p. 97. ISBN 978-0-7914-5883-9. The Ismaili Shi'ite counter-caliphate founded by the Fatimids took white as its dynastic color, creating a visual contrast to the Abbasid enemy. {{cite book}}: ตรวจสอบค่า |url= (help)
  9. ↑ Blair, Sheila S.; Bloom, Jonathan M. (1999). "Art and Architecture: Themes and Variations". ใน Esposito, John L. (บ.ก.). The Oxford History of Islam. Oxford: Oxford University Press. pp. 215–267. ISBN 0-19-510799-3. ...white was also the color associated with the Fatimid caliphs, the opponents of the Abbasids.
  10. ↑ Sanders, Paula A. (1994). Ritual, Politics, and the City in Fatimid Cairo. SUNY series in Medieval Middle East History. SUNY Press. p. 44. ISBN 0-7914-1781-6. ...wore white (the Fatimid color) while delivering the sermon (khuṭba) in the name of the Fatimid caliph.
  11. ↑ Muhsin Al-Musawi, Reading Iraq: Culture and Power in Conflict (I. B. Tauris 2006), p. 63
  12. ↑ I. Friedman, British Pan-Arab Policy, 1915-1922, Transaction Publ., 2011, p.135
  13. ↑ I. Friedman, British Pan-Arab Policy, 1915–1922, Transaction Publ., 2011, p. 135
  14. ↑ William Easterly, The White Man's Burden (2006), p. 295
  15. ↑ Znamierowski, Alfred (2003). Illustrated Book of Flags. Southwater. p. 123. ISBN 1-84215-881-3. สืบค้นเมื่อ 22 November 2014. The designs of these flags were later modified, but the four pan-Arab colors were retained and were adopted by Transjordan (1921), Palestine (1922), Kuwait (1961), the United Arab Emirates (1971), Western Sahara (1976) and Somaliland (1996).
  16. ↑ ใช้เป็นธงประจำอัลฟุญัยเราะฮ์ตั้งแต่ ค.ศ. 1975
  17. ↑ 17.0 17.1 Kingdom of Hejaz 1915–1925, Crwflags.com
  18. ↑ 18.0 18.1 18.2 18.3 Historical Flags Overview (Syria), Crwflags.com
  19. ↑ 19.0 19.1 Historical Flags (Palestine) , Crwflags.com
  20. ↑ 20.0 20.1 Historical Flags (Jordan), Crwflags.com
  21. ↑ Kingdom of Iraq (1924–1958), Crwflags.com
  22. ↑ Arab Federation of Jordan and Iraq, Crwflags.com
  23. ↑ 23.0 23.1 23.2 Evolution of the Iraqi Flag, 1963–2008, Crwflags.com
  24. ↑ The contrast of white vs. black as the Fatimid/Umayyad vs. Abbasid dynastic color over time developed in white as the color of Shia Islam and black as the color of Sunni Islam: "The proselytes of the ʿAbbasid revolution took full advantage of the eschatological expectations raised by black banners in their campaign to undermine the Umayyad dynasty from within. Even after the ʿAbbasids had triumphed over the Umayyads in 750, they continued to deploy black as their dynastic color; not only the banners but the headdresses and garments of the ʿAbbasid caliphs were black [...] The ubiquitous black created a striking contrast with the banners and dynastic color of the Umayyads, which had been white [...] The Ismaili Shiʿite counter-caliphate founded by the Fatimids took white as its dynastic color, creating a visual contrast to the ʿAbbasid enemy [...] white became the Shiʿite color, in deliberate opposition to the black of the ʿAbbasid 'establishment'." Jane Hathaway, A Tale of Two Factions: Myth, Memory, and Identity in Ottoman Egypt and Yemen, 2012, p. 97f.
  25. ↑ The Abbasid Revolution against the Umayyad Caliphate adopted black for its rāyaʾ for which their partisans were called the musawwids. Tabari (1995), Jane McAuliffe (บ.ก.), Abbāsid Authority Affirmed, vol. 28, SUNY, p. 124

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=สีกลุ่มชนอาหรับ&oldid=10591576"