สิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี


สิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ (อังกฤษ: geographical indication) เป็นชื่อหรือสัญลักษณ์เฉพาะที่ใช้บนผลิตภัณฑ์หรือสิ่งที่อิงไปถึงตำแหน่งหรือจุดเริ่มต้นทางภูมิศาสตร์ (เช่นเมือง ภูมิภาค หรือประเทศ) สิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์อาจจะใช้เป็นมาตราวัดคุณภาพของสิ่งบางสิ่ง หรือมีชื่อเสียงในทางใดทางหนึ่ง โดยมีผลมาจากจุดกำเนิดทางภูมิศาสตร์ของสิ่งนั้น

ประวัติและผลกระทบทางกฎหมาย[แก้]

รัฐบาลได้ปกป้องเครื่องหมายการค้าสำหรับอาหารไว้สำหรับบุคคลในภูมิภาคใดภูมิภาคหนึ่งเท่านั้น เริ่มต้นอย่างช้าที่สุดตั้งแต่ปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 โดยการใช้กฎหมายต่อต้านการแลกเปลี่ยนสินค้าที่ไม่ถูกต้อง ซึ่งหมายความว่าสินค้าที่ได้มาอย่างไม่ถูกต้องเหล่านั้นผลิตจากตำแหน่งที่ไม่เป็นไปตามกฎหมายหรือมีคุณภาพที่ต่ำกว่าหรือไม่ผ่านมาตรฐานต่างๆเป็นต้น ในบางกรณีเช่นนี้ ความต้องการของผลิตภัณฑ์มีมากเกินข้อจำกัดในการผลิตทางกฎหมาย

ในหลายประเทศ การป้องกันสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์โดยใช้กฎหมายก็เหมือนกับการปกป้องเครื่องหมายการค้านั่นเอง โดยเฉพาะเครื่องหมายรับรองสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์กำจัดการใช้ขอ'สิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์สำหรับการระบุชื่อสินค้าโดยที่สินค้านั้น ๆ จะต้องผลิตในที่ที่เหมาะสม และอาจต้องมีคุณภาพถึงระดับหนึ่งจึงจะสามารถใช้เชื่อดังกล่าวได้ ถึงแม้ว่าสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์จะไม่ใช่เครื่องหมายการค้าที่ซึ่งผู้เป็นเจ้าของคือบริษัทยักษ์ใหญ่เพียงผู้เดียว แต่ก็ยังมีการกักกันการจดทะเบียนสินค้าบางประเภทในบางภูมิภาคเช่นกัน ในประเทศที่ไม่ได้มีการยอมรับสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ ผู้ดูแลส่วนภูมิภาคอาจจำเป็นต้องใช้เครื่องหมายรับรองแทนที่

สิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ได้มีความเกี่ยวข้องกับยุโรปมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว ที่ซึ่งมีการแยกแยะอาหารออกตามแหล่งผลิต ภายใต้กฎหมายแห่งสหภาพยุโรป ระบบคุ้มครองสถานที่ผลิตที่ได้เริ่มใช้เมื่อปี 1992 เริ่มบังคับใช้สิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ต่อไปนี้: การคุ้มครองสถานที่ผลิต และ การคุ้มครองสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ และ รับรองความพิเศษท้องถิ่น

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]