สมเด็จพระเจ้าปีเตอร์ที่ 1 แห่งเซอร์เบีย

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สมเด็จพระเจ้าปีเตอร์ที่ 1
กษัตริย์ปีเตอร์ใน ค.ศ. 1904
พระมหากษัตริย์แห่งชาวเซิร์บ โครแอต และสโลวีน
ครองราชย์1 ธันวาคม 1918 – 16 สิงหาคม 1921
ถัดไปอเล็กซานเดอร์ที่ 1 แห่งคาราจอร์เจวิช
ผู้สำเร็จราชการอเล็กซานเดอร์ (1918–1921)
พระมหากษัตริย์เซอร์เบีย
ครองราชย์15 มิถุนายน 1903 – 1 ธันวาคม 1918
ราชาภิเษก21 กันยายน 1904
ก่อนหน้าอเล็กซานเดอร์ที่ 1 แห่งออเบรนอวิช
ผู้สำเร็จราชการอเล็กซานเดอร์แห่งคาราจอร์เจวิช (1914–1918)
ประสูติ11 กรกฎาคม [ตามปฎิทินเก่า: 29 มิถุนายน] 1844
เบลเกรด เซอร์เบีย
สวรรคต16 สิงหาคม ค.ศ. 1921(1921-08-16) (77 ปี)
เบลเกรด ราชอาณาจักรแห่งชาวเซิร์บ โครแอต และสโลวีน
ฝังพระศพโบสถ์นักบุญจอร์จ
คู่อภิเษกเจ้าหญิงซอร์กาแห่งมอนเตเนโกร (สมรส 1883; เสียชีวิต 1890)
พระราชบุตร
ราชวงศ์คาราจอร์เจวิช
พระราชบิดาอเล็กซานเดอร์ คาราจอร์เจวิช
พระราชมารดาเปอร์ซีดา เนนาดอวิช
ศาสนาออร์ทอดอกซ์เซอร์เบีย
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
รับใช้ ราชรัฐเซอร์เบีย
 ราชอาณาจักรเซอร์เบีย
ราชอาณาจักรยูโกสลาเวีย ราชอาณาจักรแห่งชาวเซิร์บ
โครแอต และสโลวีน
ประจำการ1855–58
(สิ้นสุดการปฏิบัติการ)
ชั้นยศวอยวอดา (จอมพล)

สมเด็จพระเจ้าปีเตอร์ที่ 1 แห่งคาราจอร์เจวิช (11 กรกฎาคม [ตามปฎิทินเก่า: 29 มิถุนายน] ค.ศ. 1844 – 16 สิงหาคม ค.ศ. 1921) เป็นพระมหากษัตริย์เซอร์เบียพระองค์สุดท้าย ทรงครองราชย์ตั้งแต่ 15 มิถุนายน ค.ศ. 1903 ถึง 1 ธันวาคม ค.ศ. 1918 และเมื่อวันที่ 1 ธันวาคม ค.ศ. 1918 พระองค์ทรงเป็นพระมหากษัตริย์แห่งชาวเซิร์บ โครแอต และสโลวีน จนกระทั่งพระองค์เสด็จสวรรคตในอีกสามปีต่อมา ระหว่างรัชสมัยของพระเจ้าปีเตอร์ถือเป็นช่วงแห่งความรุ่งเรืองอย่างมากของกองทัพเซอร์เบีย พระองค์เป็นที่จดจำจากประชาชนชาวเซอร์เบียว่าเป็น กษัตริย์ปีเตอร์ผู้ปลดปล่อย และ กษัตริย์ผู้ชรา

พระเจ้าปีเตอร์เป็นพระราชนัดดาของเจ้าชายคาราจอร์เจและเป็นพระราชโอรสพระองค์ที่สามในเจ้าชายอเล็กซานเดอร์ คาราจอร์เจวิชและเปอร์ซีดา เนนาดอวิช พระองค์อาศัยอยู่กับครอบครัวที่ถูกเนรเทศและร่วมต่อสู้กับกองทหารต่างด้าวฝรั่งเศสในสงครามฝรั่งเศส-ปรัสเซีย พระองค์ทรงเข้าร่วมเป็นอาสาสมัครภายใต้นามแฝง "ปีเตอร์ มรคอนจิช" (Peter Mrkonjić) ในการก่อการกำเริบเฮอร์เซโกวีนา (ค.ศ. 1875–1877) เพื่อต่อต้านจักรวรรดิออตโตมัน

พระองค์อภิเษกสมรสกับเจ้าหญิงซอร์กาแห่งมอนเตเนโกร พระราชธิดาของพระเจ้านิกอลาใน ค.ศ. 1883 ซึ่งพระองค์ให้กำเนิดพระราชบุตรห้าพระองค์ รวมถึงเจ้าชายอเล็กซานเดอร์ด้วย หลังการสิ้นพระชนม์ของพระราชบิดาใน ค.ศ. 1885 พระองค์จึงทรงเป็นผู้นำของราชวงศ์คาราจอร์เจวิช และภายหลังการรัฐประหารโดยกองทัพและการปลงพระชนม์พระเจ้าอเล็กซานเดอร์ที่ 1 แห่งออเบรนอวิชใน ค.ศ. 1903 ทำให้พระองค์ขึ้นครองราชย์เป็นพระมหากษัตริย์เซอร์เบียในเวลาต่อมา

ในฐานะพระมหากษัตริย์ พระองค์ทรงสนับสนุนการร่างรัฐธรรมนูญของประเทศและการเมืองแบบเสรีนิยมเป็นสำคัญ การปกครองภายใต้กษัตริย์ปีเตอร์ให้ความสำคัญกับเสรีภาพทางการเมือง เสรีภาพสื่อ ความเจริญของชาติ เศรษฐกิจและวัฒนธรรม จึงทำให้บางครั้งถูกเรียกว่า "ยุคทอง" หรือ "ยุคเพริครีน"[1]

พระเจ้าปีเตอร์ทรงเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดแห่งกองทัพหลวงเซอร์เบียในช่วงสงครามบอลข่าน เนื่องจากพระองค์ทรงมีพระชนมพรรษามาก ทำให้เมื่อวันที่ 24 มิถุนายน ค.ศ. 1914 มีการประกาศให้พระราชโอรสของพระองค์ เจ้าชายอเล็กซานเดอร์ ผู้เป็นมกุฎราชกุมาร เป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์

รูปภาพ[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. Bataković, Dušan (2017). "On Parliamentary Democracy in Serbia 1903–1914 Political Parties, Elections, Political Freedoms". Balcanica (XLVIII): 123–142. doi:10.2298/BALC1748123B.
ก่อนหน้า สมเด็จพระเจ้าปีเตอร์ที่ 1 แห่งเซอร์เบีย ถัดไป
พระเจ้าอเล็กซานเดอร์ที่ 1 แห่งเซอร์เบีย
พระมหากษัตริย์แห่งชาวเซิร์บ โครแอต และสโลวีน
(คาราจอร์เจวิช)

สมเด็จพระเจ้าอเล็กซานเดอร์ที่ 1 แห่งยูโกสลาเวีย
สถาปนาตำแหน่ง
พระมหากษัตริย์ยูโกสลาเวีย
(คาราจอร์เจวิช)

สมเด็จพระเจ้าอเล็กซานเดอร์ที่ 1 แห่งยูโกสลาเวีย