สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (เจริญ ญาณวโร)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์

(เจริญ ญาณวโร)
คำนำหน้าชื่อท่านเจ้าประคุณ
ส่วนบุคคล
เกิด9 กรกฎาคม พ.ศ. 2415
มรณภาพ8 มิถุนายน พ.ศ. 2494 (78 ปี)
นิกายธรรมยุติกนิกาย
การศึกษาบาเรียนเอก (เทียบเท่าเปรียญธรรม 7 ประโยค)
ตำแหน่งชั้นสูง
ที่อยู่วัดเทพศิรินทราวาสราชวรวิหาร กรุงเทพมหานคร
อุปสมบท11 มิถุนายน พ.ศ. 2435
พรรษา59
ตำแหน่งสังฆนายก
เจ้าอาวาสวัดเทพศิรินทราวาส ราชวรวิหาร

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ นามเดิม เจริญ สุขบท ฉายา ญาณวโร เป็นสมเด็จพระราชาคณะฝ่ายธรรมยุติกนิกาย ได้ดำรงตำแหน่งสำคัญในการปกครองคณะสงฆ์ไทย เช่น สังฆนายก เจ้าคณะใหญ่หนเหนือ เจ้าอาวาสวัดเทพศิรินทราวาสราชวรวิหาร เป็นต้น

ประวัติ[แก้]

ชาติกำเนิด[แก้]

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ มีนามเดิมว่า เจริญ เกิดเมื่อวันอังคารที่ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2415 ตรงกับวันขึ้น 4 ค่ำ เดือน 8 หลัง ปีวอก โยมบิดาชื่อทองสุข โยมมารดาชื่อย่าง นามสกุล สุขบท[1] ชาติภูมิอยู่ตำบลตลาดกลาง อำเภอบางปลาสร้อย จังหวัดชลบุรี เมื่ออายุได้ 8 ปี ได้ศึกษาในสำนักของพระชลโธปมคุณมุนี (พุฒ ปุณฺณโก) วัดเขาบางทราย อำเภอเมือง จังหวัดชลบุรี[2]

อุปสมบท[แก้]

เมื่ออายุได้ 12 ปี ได้บรรพชาเป็นสามเณรที่ศาลาในสวนของย่า โดยย่านิมนต์พระชลโธปมคุณมุนี (พุฒ ปุณฺณโก) มาเป็นพระอุปัชฌาย์ ท่านเล่าเรียนในสำนักเดิมต่อจนอายุได้ 14 ปี จึงย้ายมาศึกษาในสำนักของพระครูวินัยธร (ฉาย) ฐานานุกรมในพระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าพระอรุณนิภาคุณากร จนอายุได้ 20 ปี จึงกลับไปอุปสมบทที่วัดเขาบางทรายในวันศุกร์ที่ 11 มิถุนายน พ.ศ. 2435 โดยพระชลโธปมคุณมุนี (พุฒ ปุณฺณโก) เป็นพระอุปัชฌาย์ ได้รับฉายาทางธรรมว่า ญาณวโร[2]

การศึกษา[แก้]

หลังอุปสมบทได้ย้ายมาอยู่วัดกันมาตุยารามเป็นเวลา 4 ปี เพราะใกล้สำนักของอาจารย์คือพระยาธรรมปรีชา (บุญ) แล้วย้ายไปศึกษากับพระเทพกวี (อ่อน อหึสโก) วัดพิชยญาติการามวรวิหาร[2] จนปีวอก พ.ศ. 2439 จึงสอบได้บาเรียนตรี (เทียบเท่าเปรียญธรรม 4 ประโยค)[3] แล้วย้ายมาอยู่วัดเทพศิรินทราวาสในปีระกา พ.ศ. 2440 เพื่อศึกษาพระวินัยปิฎกจากพระเจ้าน้องยาเธอ กรมหมื่นวชิรญาณวโรรส และในปีเดียวกันนั้นก็สอบได้บาเรียนเอก (เทียบเท่าเปรียญธรรม 7 ประโยค)[4]

ลำดับสมณศักดิ์[แก้]

ตำแหน่ง[แก้]

  • 25 มกราคม พ.ศ. 2441 ได้รับโปรดเกล้าฯ ให้ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดเทพศิรินราวาส แทนหม่อมเจ้าพระศรีสุคตคัตยานุวัตรที่ทรงลาออก[11]
  • 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2445 ได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าคณะมณฑลปราจิณบุรี[12]
  • 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2467 ได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าคณะมณฑลปราจิณและมณฑลจันทบุรี[13]
  • 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2469 ได้รับแต่งตั้งเป็นกรรมการในราชบัณฑิตยสภา[14]
  • 25 มกราคม พ.ศ. 2476 ได้รับแต่งตั้งเป็นประธานกรรมการมหาเถรสมาคม[15]
  • พ.ศ. 2486 ได้รับแต่งตั้งเป็นประธานสังฆสภา
  • 1 มิถุนายน พ.ศ. 2489 ได้รับแต่งตั้งเป็นสังฆนายก
  • 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2493 ได้รับแต่งตั้งเป็นสังฆนายก สมัยที่ 2[16]

มรณภาพ[แก้]

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (เจริญ ญาณวโร) อาพาธด้วยโรคเนื้องอกที่ตับ ถึงแก่มรณภาพเมื่อวันศุกร์ที่ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2494 เวลา 10.00 น. สิริอายุ 80 ปี พรรษา 59[1] ได้รับพระราชทานเพลิงศพในวันที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2495 ณ สุสานหลวง วัดเทพศิรินทราวาสราชวรวิหาร

ศิษย์ที่มีชื่อเสียง[แก้]

อ้างอิง[แก้]

เชิงอรรถ
  1. 1.0 1.1 เรื่องตั้งพระราชาคณะผู้ใหญ่ในกรุงรัตนโกสินทร์ เล่ม ๒, หน้า 128-130
  2. 2.0 2.1 2.2 เรื่องตั้งพระราชาคณะผู้ใหญ่ในกรุงรัตนโกสินทร์ เล่ม ๑ หน้า 233-235
  3. ราชกิจจานุเบกษา, จำนวนพระสงฆ์ที่ได้รับพระราชทานพัดเปรียญ ปเรียญ ๗ ประโยค, เล่ม 13, ตอน 27, 4 ตุลาคม ค.ศ. 1896, หน้า 292
  4. ราชกิจจานุเบกษา, จำนวนพระสงฆ์ ที่ได้รับพระราชทานพัดเปรียญ, เล่ม 14, ตอน 0 ฉบับพิเศษ, 29 กันยายน ค.ศ. 1897, หน้า 368
  5. ราชกิจจานุเบกษา, ตั้งตำแหน่งพระสงฆ์, เล่ม 15, ตอน 34, 20 พฤศิกายน 2441, หน้า 353
  6. ราชกิจจานุเบกษา, พระบรมราชโองการ ประกาศตั้งตำแหน่งพระสงฆ์, เล่ม 19, ตอน 8, 25 พฤษภาคม 2445, หน้า 127
  7. ราชกิจจานุเบกษา, พระบรมราชโองการ ประกาศตั้งพระองค์เจ้าพระสถาพรพิริยพรต และเลื่อนตำแหน่งสมณศักดิ์, เล่ม 23, ตอน 0 ง, 6 พฤษภาคม 2449, หน้า 120
  8. ราชกิจจานุเบกษา, พระบรมราชโองการ ประกาศ สถาปนาสมเด็จพระราชาคณะและพระราชาคณะ, เล่ม 29, ตอน 0 ง, 29 มกราคม 2453, หน้า 2,637
  9. ราชกิจจานุเบกษา, พระบรมราชโองการ ประกาศ สถาปนาสมเด็จพระราชาคณะและพระราชาคณะ, เล่ม 38, ตอน 0 ง, 2 ตุลาคม 2464, หน้า 1828-1830
  10. ราชกิจจานุเบกษา, พระบรมราชโองการ ประกาศ สถาปนาสมณศักดิ์, เล่ม 45, ตอน 0 ก, 11 พฤศจิกายน 2471, หน้า 175-7
  11. ยุคที่ 5 สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (เจริญ ญาณวรเถร) เป็นเจ้าอาวาส[ลิงก์เสีย], สมาคมนักเรียนเก่าเทพศิรินทร์ ในพระบรมราชูปถัมภ์
  12. ราชกิจจานุเบกษา, พระราชทานสัญญาบัตร์เจ้าคณะมณฑล, เล่ม 19, ตอน 17, 27 กรกฎาคม 2445, หน้า 334
  13. ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศกรมธรรมการ เรื่องตั้งเจ้าคณะมณฑล, เล่ม 41, ตอน 0 ง, 8 มีนาคม 2467, หน้า 4,247
  14. ราชกิจจานุเบกษา, พระบรมราชโองการ ประกาศตั้งกรรมการราชบัณฑิตยสภาเพิ่มเติม, เล่ม 43, ตอน 0 ก, 6 มีนาคม 2469, หน้า 709
  15. ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศกระทรวงธรรมการ เรื่องตั้งประธานกรรมการมหาเถรสมาคม, เล่ม 50, ตอน 0 ง, 4 กุมภาพันธ์ 2476, หน้า 3095
  16. ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศตั้งสังฆนายก, เล่ม 67, ตอน 38, 11 กรกฎาคม 2493, หน้า 2955-6
บรรณานุกรม
  • กรมศิลปากร. เรื่องตั้งพระราชาคณะผู้ใหญ่ในกรุงรัตนโกสินทร์ เล่ม ๒. กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, 2545. 450 หน้า. ISBN 974-417-530-3
  • สมมอมรพันธุ์, พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระ. เรื่องตั้งพระราชาคณะผู้ใหญ่ในกรุงรัตนโกสินทร์ เล่ม ๑. กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, 2545. 428 หน้า. ISBN 974-417-530-3


ก่อนหน้า สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (เจริญ ญาณวโร) ถัดไป
สมเด็จพระมหาวีรวงศ์ (อ้วน ติสฺโส)
สังฆนายก
(พ.ศ. 2489-2493 (สมัยที่ 1)
พ.ศ. 2493-2494 (สมัยที่ 2))
พระศาสนโศภน (จวน อุฏฺฐายี)
สมเด็จพระวันรัต (เฮง เขมจารี)
ประธานสังฆสภา
(พ.ศ. 2486-2489)
พระธรรมวโรดม (อยู่ ญาโณทโย)
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์
(หม่อมราชวงศ์เจริญ ญาณฉนฺโท)

เจ้าคณะใหญ่หนเหนือ
(พ.ศ. 2471-2484)
(ตำแหน่งถูกยกเลิกตาม
พระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. 2484)
พระวรวงศ์เธอ กรมหมื่นชินวรสิริวัฒน์
เจ้าคณะรองคณะธรรมยุตติกนิกาย
(พ.ศ. 2456-2464)
พระศาสนโศภน (แจ่ม จตฺตสลฺโล))