สถานีวิทยุกระจายเสียง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เสาส่งสัญญาณวิทยุกระจายเสียง

สถานีวิทยุกระจายเสียง เป็นสถานที่ของหน่วยงาน ซึ่งทำหน้าที่สื่อสารมวลชน ด้วยการใช้เครื่องส่งกระจายเสียงผ่านคลื่นวิทยุ โดยใช้เสากระจายสัญญาณ ออกไปยังผู้ฟังผ่านเครื่องรับวิทยุ

สถานีวิทยุกระจายเสียงในประเทศไทย[แก้]

กิจการวิทยุกระจายเสียงในประเทศไทย จัดตั้งขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2469 โดยพลเอก พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระกำแพงเพชรอัครโยธิน เสนาบดีกระทรวงพาณิชย์และคมนาคม ทรงจัดตั้งสถานีวิทยุกระจายเสียงทดลองขนาดเล็กขึ้นในวังเพื่อการค้นคว้าส่วนพระองค์ จนกระทั่งปี พ.ศ. 2471 ทรงสั่งซื้อเครื่องส่งวิทยุ กระจายเสียงคลื่นสั้น 36.42 เมตร ขนาด 200 วัตต์ มาจากต่างประเทศ แล้วทรงมอบหมายให้กรมไปรษณีย์โทรเลข ดำเนินการทดลองส่งวิทยุกระจายเสียง จากอาคารที่ทำการไปรษณีย์โทรเลข ปากคลองโอ่งอ่าง จึงนับเป็นการส่งวิทยุกระจายเสียง ครั้งแรกในประเทศไทย[1]

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]