สถานีย่อย:โลกวรรณศิลป์/คำคมทั้งหมด
หน้านี้เป็นหน้ารวมวรรณกรรมคำคมต่างๆ ซึ่งเราล้วนเคยได้ยินได้ฟัง ใช้สำหรับนำขึ้นแสดงในหัวข้อ วรรณกรรมคำคม ในสถานีย่อย:โลกวรรณศิลป์
วรรณกรรมคำคมที่ยังไม่ได้แสดง[แก้]
มิใช่หน้าที่ของเราที่จะควบคุมกระแสธารแห่งโลก เราเพียงทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดในยุคสมัยที่เราอยู่นี้เท่านั้น นั่นคือถอนรากความชั่วจากท้องทุ่งของเราเพื่อให้อนุชนรุ่นหลังได้อยู่ในโลกที่สะอาดสะอ้านขึ้น ทว่าเขาเหล่านั้นจะได้เผชิญกับดินฟ้าอากาศที่แจ่มใสหรือไม่ นั่นมิใช่สิ่งที่เราจะกำหนดได้
อย่าเวทนาคนตายเลย จงเวทนาคนที่มีชีวิตอยู่ดีกว่า และที่สำคัญที่สุดจงเวทนาคนที่มีชีวิตอยู่โดยปราศจากความรัก
เป็นเรื่องโดยธรรมชาติที่มนุษย์แต่ละคนจะยกยอตนเอง โดยคิดว่าความเห็นของตนเองนั้นดีที่สุด ... ราชสำนักซึ่งประกอบไปด้วยผู้ที่อิจฉาคนอื่นทั้งหมดและสรรเสริญแต่พวกตนเอง ถ้าจะมีใครสักคนหนึ่งเสนอสิ่งที่เขาได้อ่านมาจากประวัติศาสตร์ หรือที่เขาได้สังเกตมาจากการเดินทางของเขา ที่ปรึกษาคนอื่นๆ ก็จะกลัวว่ากิตติศัพท์เรื่องปัญญาของพวกตนทั้งหมดจะตกอยู่ในอันตราย และพวกตนก็จะกลายเป็นแค่ไอ้โง่ธรรมดาๆ ถ้าหากพวกเขาไม่สามารถแสดงให้เห็นได้ว่าข้อเสนอแนะนั้นๆ อ่อนและบกพร่อง ถ้าทุกอย่างล้มเหลวหมด พวกเขาก็จะอาศัยคำตอบที่ว่า สิ่งนั้นสิ่งนี้เป็นสิ่งที่บรรพบุรุษของเราพอใจ และเราจะหาญเอาตนเข้าไปเทียบกับปัญญาของบรรพบุรุษหรือ! เมื่อกล่าวเช่นนี้แล้วพวกเขาก็จะทำเหมือนกับว่าได้กล่าวสิ่งสุดท้ายในเรื่องนั้นแล้ว และราวกับว่ามีอันตรายอย่างยิ่งในการพบคนที่ฉลาดกว่าบรรพบุรุษของเขาในเรื่องใดๆ และเขาก็พร้อมที่จะตามอย่างอะไรก็ตามที่บรรพบุรุษเคยทำมาราวกับว่ามันจำเป็นจะต้องดีที่สุด แต่ถ้าสิ่งที่ดีกว่าถูกเสนอแนะมา เขาก็จะใช้ข้ออ้างเรื่องการเคารพสิ่งในอดีต และยึดเหนี่ยวมันไว้อย่างดื้อดึง
จงรักกันเอาไว้ หรือไม่ก็ดับสูญ
วรรณกรรมคำคมที่นำขึ้นแสดงแล้ว[แก้]
ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นใหญ่ในหมู่นักรบ พระองค์จะรำลึกถึงคำซึ่งอสูรปัดพิบาลได้ทูลไว้ว่า ผู้ใดมุ่งจะฆ่าชีวิตพระองค์ ๆ อาจตัดหัวผู้นั้นเสียก่อนได้โดยครองธรรม แลในการข้างหน้าซึ่งจะเป็นไปตั้งแต่บัดนี้ พระองค์พึงปฏิบัติตามคำที่อสูรกล่าวนั้น...ข้าพเจ้าทูลให้รู้พระองค์และระวังพระองค์ให้จงหนัก
อย่าไปโทษฟ้า เพราะฟ้าไม่เคยให้โทษคน
โลกตั้งอยู่ในกฎแห่งความไม่ยั่งยืน วิถีชีวิตมนุษย์ดำเนินไปตามอำนาจบุพพกรรม มนุษย์จึงมีกรรมเป็นเครื่องอาศัย กรรมใดมนุษย์ประกอบเพื่อประโยชน์สุขแก่เพื่อนมนุษย์ กรรมนั้นเป็นกรรมดีเลิศ
...อันความคิดวิทยาเหมือนอาวุธ
ประเสริฐสุดซ่อนใส่เสียในฝัก
สงวนคมสมนึกใครฮึกฮัก
จึงค่อยชักเชือดฟันให้บรรลัย...