ศาลพระภูมิ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ศาลพระภูมิเจ้าที่แห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร

ศาลพระภูมิ หมายถึง ศาลที่สร้างขึ้นเพื่อให้เป็นที่สถิตของเทพารักษ์[1] พบได้ทั่วไปในประเทศไทย และยังพบว่ามีปรากฏในประเทศลาวและประเทศกัมพูชาอีกด้วย มีลักษณะเป็นบ้านหรือวิหารหลังเล็กตั้งอยู่บนเสาเดี่ยว หรือปะรำทำจากปูนหรือไม้เป็นต้น ตั้งไว้ในจุดที่เชื่อว่าเป็นมงคล ซึ่งมักจะอยู่ริมรั้วหรือมุมหนึ่งนอกบ้าน และบ้านหนึ่งก็อาจมีศาลพระภูมิมากกว่าหนึ่งหลัง

พระภูมิ นั้นหมายถึงวิญญาณหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ปกปักดูแลรักษาสถานที่ต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นอาคาร บ้านเรือน สำนักงาน ซึ่งคนไทยมีความเชื่อเรื่องภูมิวิญญาณพระจำบ้านมาอย่างช้านาน หากมีการปลูกบ้านก็ต้องมีการทำทำพิธีตั้งศาลอัญเชิญเทพมาสถิตย์ ณ ที่บ้าน เพื่อขอโชคลาภ และให้เกิดความสุข ไม่เจ็บไม่ไข้กับผู้อยู่อาศัย

การตั้งศาลพระภูมินั้นจะต้องเรียกพราหมณ์มาดูฤกษ์ยาม และทิศทางในการตั้งศาล รวมถึงการเตรียมพิธีพร้อมเครื่องตั้งสังเวยด้วย ซึ่งพราหมณ์ผู้ประกอบพิธีจะแจ้งเรื่องเครื่องเซ่นตามฤกษ์ที่ตั้งศาล[2] ตามหลักของพราหมณาจารย์ ศาลพระภูมิจะต้องหันหน้าไปทางทิศเหนือหรือทิศตะวันออก[3]

การบวงสรวงศาลพระภูมิเป็นการถวายพวงมาลัย ดอกไม้ และอาหาร ให้กับวิญญาณที่สถิตอยู่ในศาล ซึ่งมักจะทำก่อนพิธีกรรมของบ้านนั้นหรือเนื่องในวันสำคัญ

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. ราชบัณฑิตยสถาน, พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, กรุงเทพพฯ : ราชบัณฑิตยสถาน, 2556, หน้า 1141
  2. https://www.thairath.co.th/lifestyle/culture/1981848
  3. บุรี รัตนา. "คู่มือตั้งศาลพระภูมิ" (PDF). กรมศิลปากร.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]