วอทดรีมส์เมย์คัม

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
วอทดรีมส์เมย์คัม
กำกับวินเซนต์ วอร์ด
เขียนบทริชาร์ด แมทีสัน (นวนิยาย)
โรนัลด์ เบสส์ (บทภาพยนตร์)
นักแสดงนำโรบิน วิลเลียมส์
คิวบา กูดิง จูเนียร์
แอนนาเบลลา ซิออร์รา
แมกซ์ ฟอน ซีโดว์
โรซาลินด์ เชา
กำกับภาพเอดูอาร์โด เซอร์รา
ตัดต่อเดวิด เบรนเนอร์
ดนตรีประกอบไมเคิล คาเมน
ผู้จัดจำหน่ายโพลีแกรม
วันฉาย2 ตุลาคม ค.ศ. 1998
ความยาว113 นาที
ประเทศ สหรัฐ
ภาษาภาษาอังกฤษ
ทุนสร้าง85 ล้านดอลลาร์สหรัฐ
ทำเงิน55 ล้านดอลลาร์สหรัฐ [1]

วอทดรีมส์เมย์คัม (อังกฤษ: What Dreams May Come, ใช้ชื่อไทยว่า พลังรักข้ามขอบฟ้า ตามรักถึงสวรรค์) เป็นภาพยนตร์ดราม่าที่นำแสดงโดยโรบิน วิลเลียมส์, คิวบา กูดิง จูเนียร์ และแอนนาเบลลา ซิออร์รา ดัดแปลงจากนวนิยายขายดีของริชาร์ด แมทีสัน ที่วางจำหน่ายในปี ค.ศ. 1978 เกี่ยวกับชีวิตหลังความตาย นรก-สวรรค์ ภาพยนตร์ออกฉายในปี ค.ศ. 1998 และได้รับรางวัลออสการ์ สาขาเทคนิคพิเศษด้านภาพ และเข้าชิงในสาขาการออกแบบศิลป์ ประจำปี 1999 [2]

ชื่อนวนิยาย "What Dreams May Come" นี้ มาจากวลีหนึ่งในบท "To be, or not to be" จากโศกนาฏกรรมเรื่องแฮมเลตของวิลเลียม เชกสเปียร์ เป็นนวนิยายหนึ่งในสามเรื่องของริชาร์ด แมทีสัน ที่ถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์ และประสบความสำเร็จ อีกสองเรื่อง คือเรื่อง "Bid Time Return" (1975) ถูกนำมาสร้างภาพยนตร์ Somewhere in Time (1980) และ "I Am Legend" (1954) ถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์ The Last Man on Earth (1964), The Omega Man (1971) และ I Am Legend (2007)

โรนัลด์ เบสส์ ได้เขียนบทภาพยนตร์โดยดัดแปลงโทนเรื่องให้เน้นเกี่ยวกับความรักระหว่างคริสกับแอนนี และความขัดแย้งระหว่างคริสกับลูกชาย ที่ไม่มีโอกาสได้ปรับความเข้าใจกัน อีกทั้งยังได้เปลี่ยนเนื้อเรื่องในตอนจบของภาพยนตร์ ให้ต่างจากในนวนิยาย ในการถ่ายทำได้มีการถ่ายทำตอนจบของเรื่องทั้งสองแบบ โดยตอนจบแบบในนวนิยายได้ถูกรวมไว้ในดีวีดีที่วางจำหน่าย อย่างไรก็ตาม ริชาร์ด แมทีสัน เจ้าของบทประพันธ์ได้ปฏิเสธที่จะวิจารณ์ถึงการเปลี่ยนแปลงโครงหลักของเรื่องดังกล่าว [3]

ดนตรีประกอบภาพยนตร์ แต่งและอำนวยเพลงโดย ไมเคิล คาเมน เดิมผู้กำกับมอบหมายให้เอนนิโอ มอริโคเน เป็นผู้แต่งจนสำเร็จแล้ว แต่กลับถูกตัดออกทั้งหมด โดยให้เหตุผลว่าดนตรีของมอริโคเนให้อารมณ์ดนตรีหดหู่มากเกินไป [4]

ฉากนรกในเรื่อง ถ่ายทำในฉากที่สร้างภายในเรือบรรทุกเครื่องบิน ยูเอสเอส โอริสคานีย์ (CV-34) ที่จอดผุพังอยู่ที่ท่าเรือ Vallejo ย่านอ่าวซานฟรานซิสโก แคลิฟอร์เนีย ปัจจุบันเรือลำนี้ถูกจมเป็นปะการังเทียม นอกแหลมฟลอริดา [5]

เรื่องย่อ[แก้]

นายแพทย์คริส นีลเซน (โรบิน วิลเลียมส์) และแอนนี จิตรกร (แอนนาเบลลา ซิออร์รา) คู่สามีภรรยาที่สูญเสียลูกชายและลูกสาววัยรุ่นเนื่องจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ แอนนีป่วยด้วยโรคซึมเศร้า แยกตัวอย่างโดดเดี่ยว และพยายามฆ่าตัวตาย ในขณะที่คริสพยายามปลอบประโลม และรักษาชีวิตครอบครัวไว้

ในขณะที่สภาพจิตใจของแอนนีเริ่มกลับสู่สภาพปกติ คริสกลับมาประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ทำให้แอนนีต้องใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวด้วยจิตใจที่แตกสลาย และตัดสินใจฆ่าตัวตาย

คริสรู้สึกตัว และพบว่าตัวเองอยู่บนสวรรค์ โดยมีพี่เลี้ยงคอยแนะนำเป็นชายผิวดำ (คิวบา กูดิง จูเนียร์) เขารู้สึกคุ้นเคยกับชายผู้นี้ และเข้าใจว่าในอดีตชายผู้นี้คือ อัลเบิร์ต อดีตเพื่อนร่วมงาน ทั้งคู่รู้สึกประหลาดใจที่พบว่าก่อนแอนนีจะฆ่าตัวตาย เธอวาดภาพสีน้ำมันเป็นภาพทิวทัศน์ของต้นศรีตรังดอกขาว (Jacaranda mimosifolia) ซึ่งปรากฏอยู่บนสวรรค์รอบตัวของคริส อัลเบิร์ตบอกคริสว่าแอนนีเป็นคู่แท้ซึ่งสามารถส่งกระแสจิตระลึกถึงกันได้ และทั้งคู่ควรจะได้พบกันในชีวิตหลังความตาย

คริสยังได้พบกับมารี ลูกสาวของเขาซึ่งอยู่ในร่างของหญิงชาวเอเชียชื่อ เลโอนา (โรซาลินด์ เชา) และคนอื่นๆ ที่เคยรู้จัก แม้กระทั่งสุนัขที่เคยเลี้ยง แต่กลับไม่พบกับภรรยา เขารู้ในเวลาต่อมาว่า วิญญาณของทุกคนที่ฆ่าตัวตายจะถูกสาปให้อยู่ในนรกขุมลึกที่สุด ตลอดชั่วกัปป์ชั่วกัลป์

คริสตัดสินใจเดินทางไปยังนรก เพื่อตามหาแอนนี ต้องพบกับอุปสรรคมากมาย ทั้งยังต้องถูกทดสอบโดยคนแจวเรือข้ามแม่น้ำสติกซ์ (แมกซ์ ฟอน ซีโดว์) ที่บอกกับคริสว่าจริงๆ แล้วเขาคืออัลเบิร์ต ซึ่งคอยเฝ้ารอเพื่อจะพาคริสไปบอกลาแอนนีเป็นครั้งสุดท้าย ส่วนชายผิวดำที่คริสเข้าใจว่าเป็นอัลเบิร์ตนั้น แท้ที่จริงคือ เอียน ลูกชายที่กำลังมีปัญหากับคริสก่อนจะเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิต

คริสได้พบกับแอนนีในที่สุด แต่พบว่าเธอจำเขาไม่ได้เลย แอนนีจ่อมจมอยู่กับความซึมเศร้า ซึ่งเป็นอารมณ์ในขณะกำลังฆ่าตัวตาย อย่างไรก็ตามคริสก็ยังไม่ละความพยายามที่จะเรียกความทรงจำของเธอกลับคืนมา เพื่อช่วยปลดปล่อยให้จิตวิญญาณของเธอได้เป็นอิสระ ถึงแม้จะไม่สำเร็จเขาก็ยังตัดสินใจใช้ชีวิตอยู่ในนรกกับเธอตลอดไป แม้ว่าจะต้องเป็นคนแปลกหน้าในสายตาของเธอก็ตาม

อ้างอิง[แก้]

  1. Box Office Mojo
  2. http://www.imdb.com/title/tt0120889/awards
  3. Richard Matheson interview เก็บถาวร 2012-03-23 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน at The I Am Legend Archive
  4. "WHAT DREAMS MAY COME, "They rejected it because it was too emotional?"". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-02-24. สืบค้นเมื่อ 2010-03-03.
  5. http://articles.latimes.com/2006/may/10/nation/na-oriskany10

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]