ลำดับการสืบราชสันตติวงศ์สวีเดน
(เปลี่ยนทางจาก ลำดับการสืบสันตติวงศ์แห่งราชบัลลังก์สวีเดน)
ลำดับการสืบราชบัลลังก์สวีเดน ถูกกำหนดด้วยพระราชบัญญัติราชสันตติวงศ์ (สวีเดน: Successionsordningen) ซึ่งเดิมต้องได้รับการอนุมัติร่วมกันจากสภาริคสดักเอสเตท (Riksens ständer) แถบเออเรโบร (Örebro) และพระเจ้าคาร์ลที่ 13 แห่งสวีเดน เมื่อปี พ.ศ. 2353[1][2]
ในปี พ.ศ. 2522 สภาริคสดักได้เสนอแนะให้มีการสืบราชบัลลังก์โดยพระราชบุตรพระองค์โตโดยไม่คำนึงเพศเป็นครั้งแรก จนมีผลบังคับใช้ขึ้นเมื่อวันที่ 1 มกราคมปีถัดมา[3][4] ทำให้สวีเดนเป็นประเทศแรกที่ให้สิทธิ์บุตรหัวปีอย่างสมบูรณ์[5] ซึ่งก่อนหน้านี้สวีเดนตั้งแต่ พ.ศ. 2353 จะมีเพียงบุรุษเพศเท่านั้นที่สามารถครองราชย์ได้[6]
ลำดับการสืบราชบัลลังก์[แก้]
| หกลำดับแรก ณ วันที่ 31 สิงหาคม ค.ศ. 2017 | |
|---|---|
| 1.มกุฎราชกุมารี | 
|
| 2.ดัชเชสแห่งเอิสเตร์เยิตลันด์ | 
|
| 3.ดยุกแห่งสกอเน | 
|
| 4.ดยุกแห่งแวร์มลันด์ | 
|
| 5.ดยุกแห่งเซอเดร์มันลันด์ | 
|
| 6.ดยุกแห่งดอลาร์นา |
|
สมเด็จพระราชาธิบดีคาร์ลที่ 16 กุสตาฟ (พ.ศ. 2489)[3]
- (1) มกุฎราชกุมารีวิกตอเรีย ดัชเชสแห่งเวสเตร์เกิตลันด์ (พ.ศ. 2520)[4]
- (2) เจ้าหญิงเอสแตล ดัชเชสแห่งเอิสเตร์เยิตลันด์ (พ.ศ. 2555)[7]
- (3) เจ้าชายออสการ์ ดยุกแห่งสกอเน (พ.ศ. 2559)
- (4) เจ้าชายคาร์ล ฟิลิป ดยุกแห่งแวร์มลันด์ (พ.ศ. 2522)[8]
- (5) เจ้าชายอเล็กซันเดอร์ ดยุกแห่งเซอเดร์มันลันด์ (พ.ศ. 2559)
- (6) เจ้าชายกาเบรียล ดยุกแห่งดอลาร์นา (พ.ศ. 2560)
- (7) เจ้าชายยูเลียน ดยุกแห่งฮัลลันด์ (พ.ศ. 2564)
- (8) เจ้าหญิงมาเดอลีน ดัชเชสแห่งเฮลซิงลันด์และเยสตริคลันด์ (พ.ศ. 2525)[9]
- (9) เจ้าหญิงเลโอนอร์ ดัชเชสแห่งกอตลันด์ (พ.ศ. 2557)[10]
- (10) เจ้าชายนีโคลัส ดยุกแห่งโอเงร์มันลันด์ (พ.ศ. 2558)[11]
- (11) เจ้าหญิงอาเดรียน ดัชเชสแห่งเบลคิงแง (พ.ศ. 2561)
- (1) มกุฎราชกุมารีวิกตอเรีย ดัชเชสแห่งเวสเตร์เกิตลันด์ (พ.ศ. 2520)[4]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "Act of Succession" (PDF). The Riksdag. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2014-02-08. สืบค้นเมื่อ 2014-01-29.
- ↑ "Successionsordning (1810:0926)" (ภาษาสวีเดน). The Riksdag. สืบค้นเมื่อ 2014-01-29.
- ↑ 3.0 3.1 "H.M. King Carl XVI Gustaf - Biography". www.kungahuset.se. Swedish Royal Court. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-06-23. สืบค้นเมื่อ 22 December 2013.
กษัตริย์คาร์ล กุสตาฟ และสมเด็จพระราชินีซิลเวีย มีพระราชบุตรสามพระองค์ ได้แก่ มกุฎราชกุมารีวิกตอเรีย ประสูติเมื่อวันที่ 14 กรกฎาคม ค.ศ. 1977, เจ้าชายคาร์ล ฟิลิป ประสูติเมื่อวันที่ 13 พฤษภาคม ค.ศ. 1979 และเจ้าหญิงมาเดอลีน ประสูติเมื่อวันที่ 10 มิถุนายน ค.ศ. 1982 ภายใต้กฎแห่งการสืบราชบัลลังก์ที่บังคับใช้ใน ค.ศ. 1980 โดยรัฐสภาสวีเดน ที่ราชสมบัติจะสืบไปยังพระราชบุตรพระองค์ใหญ่ (King Carl Gustaf and Queen Silvia have three children: Crown Princess Victoria, born on 14 July 1977, Prince Carl Philip, born on 13 May 1979 and Princess Madeleine, born on 10 June 1982. Under the Order of Succession introduced in 1980 by the Swedish Parliament, the throne passes to the eldest child.)
- ↑ 4.0 4.1 "H.R.H. Crown Princess Victoria - Biography". www.kungahuset.se. Swedish Royal Court. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-03-15. สืบค้นเมื่อ 22 December 2013.
ตามพระราชบัญญัติ ค.ศ. 1979 ว่าด้วยการสืบราชสันตติวงศ์ มีผลบังคับใช้ในวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1980 มกุฎราชกุมารีวิกตอเรียเป็นรัชทายาทแห่งราชบัลลังก์สวีเดน (In accordance with the 1979 Act of Succession, which entered into force on 1 January 1980, Crown Princess Victoria is heir to the Swedish throne.)
- ↑ "Duties of the Monarch". www.kungahuset.se. Swedish Royal Court. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-03-16. สืบค้นเมื่อ 22 December 2013.
ด้วยหลักการนี้ทำให้สวีเดนเป็นประเทศแรกที่ให้มีการสืบราชบัลลังก์ไปยังพระราชบุตรองค์โต ไม่ว่าจะเป็นเจ้านายฝ่ายหน้าหรือฝ่ายใน (By this principle, which Sweden is the first country to have introduced, the throne passes to the eldest child, whether male or female.)
- ↑ Constitutional Law in Sweden. Kluwer Law Internationa. 2011. pp. 42–44. ISBN 9041134352. สืบค้นเมื่อ 22 December 2013.[ลิงก์เสีย]
- ↑ "H.R.H. Princess Estelle - Biography". www.kungahuset.se. Swedish Royal Court. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-11-04. สืบค้นเมื่อ 22 December 2013.
เจ้าหญิงเอสแตล อยู่ในลำดับที่สองแห่งการสืบราชสมบัติต่อจากมกุฎราชกุมารีวิกตอเรีย (Princess Estelle is second in the line of succession, following Crown Princess Victoria.)
- ↑ "H.R.H. Prince Carl Philip - Biography". www.kungahuset.se. Swedish Royal Court. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-09-20. สืบค้นเมื่อ 22 December 2013.
เจ้าชายคาร์ล ฟิลิป อยุ่ในลำดับที่สามแห่งการสืบราชสมบัติ หลังมกุฎราชกุมารีวิกตอเรีย และเจ้าหญิงเอสแตล (Prince Carl Philip is third in line of succession, after Crown Princess Victoria and Princess Estelle.)
- ↑ "H.R.H. Princess Madeleine - Biography". www.kungahuset.se. Swedish Royal Court. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-12-24. สืบค้นเมื่อ 22 December 2013.
เจ้าหญิงมาเดอลีน อยู่ในลำดับที่สี่แห่งการสืบราชบัลลังก์สวีเดน ต่อจากมกุฎราชกุมารีวิกตอเรีย, เจ้าหญิงเอสแตล และเจ้าชายคาร์ล ฟิลิป (Princess Madeleine is fourth in the line of succession, following Crown Princess Victoria, Princess Estelle and Prince Carl Philip.)
- ↑ "H.R.H. Princess Leonore - Biography". www.kungahuset.se. Swedish Royal Court. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-07-14. สืบค้นเมื่อ 13 June 2014.
ตามพระราชบัญญัติ ค.ศ. 1979 ว่าด้วยการสืบราชสันตติวงศ์ มีผลบังคับใช้ในวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1980 เจ้าหญิงเลโอนอร์อยู่ในลำดับที่ห้าแห่งการสืบราชบัลลังก์ตามหลังเจ้าหญิงมาเดอลีน (In accordance with the 1979 Act of Succession, which entered into force on 1 January 1980, Princess Leonore is fifth in the line of succession, following Princess Madeleine.)
- ↑ "H.R.H. Prince Nicolas - Biography". www.kungahuset.se. Swedish Royal Court. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-12-30. สืบค้นเมื่อ 11 December 2015.
ตามพระราชบัญญัติ ค.ศ. 1979 ว่าด้วยการสืบราชสันตติวงศ์ มีผลบังคับใช้ในวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1980 เจ้าชายนีโคลัสอยู่ในลำดับที่เจ็ดแห่งการสืบราชบัลลังก์ตามหลังเจ้าหญิงเลโอนอร์ (In accordance with the 1979 Act of Succession, which entered into force on 1 January 1980, Prince Nicolas is seventh in the line of succession, following Princess Leonore.)
 | บทความประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |