ลงโบสถ์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ลงโบสถ์ หมายถึงการลงไปทำกิจวัตรประจำวันคือทำวัตรเช้าและทำวัตรเย็นพร้อมกันที่อุโบสถของภิกษุสามเณร เช่นใช้ว่า

"การลงโบสถ์ถือเป็นกิจประจำของพระสงฆ์ เพราะเหมือนกับได้เข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าอย่างที่เคยปฏิบัติมาในครั้งพุทธกาล"

ลงโบสถ์ ในสำนวนไทยถูกใช้ในความหมายทำนองว่าเข้ากันไม่ได้หรือไม่ลงรอยกันเช่นใช้ว่า

"ตอนนี้พวกเขาไม่ลงโบสถ์กันเสียแล้ว"

"จะลงโบสถ์กันได้อย่างไร ทะเลาะกันบ่อยออกปานนั้น"

อ้างอิง[แก้]