รัฐธรรมนูญแห่งญี่ปุ่น
รัฐธรรมนูญแห่งญี่ปุ่น (ญี่ปุ่น: 日本国憲法 นิฮงโกะกุเค็งโป) เป็นกฎหมายพื้นฐานของประเทศญี่ปุ่น ตราเมื่อวันที่ 3 พฤษภาคม ค.ศ. 1947 เป็นรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ของประเทศญี่ปุ่นยุคหลังสงคราม
รัฐธรรมนูญกำหนดระบอบการปกครองแบบรัฐสภาและรับประกันสิทธิพื้นฐาน ภายใต้ข้อความของรัฐธรรมนูญ จักรพรรดิญี่ปุ่นทรงเป็น "สัญลักษณ์แห่งรัฐและเอกภาพของประชาชน" และทรงมีบทบาทเฉพาะในพิธีการโดยไม่มีอำนาจอธิปไตย
รัฐธรรมนูญนี้ ซึ่งมีชื่ออื่นว่า "รัฐธรรมนูญหลังสงคราม" หรือ "รัฐธรรมนูญสันติภาพ" มีเอกลักษณ์และขึ้นชื่อจากการสละสิทธิก่อสงครามที่ระบุในมาตรา 9 และบทบัญญัติสำหรับอำนาจอธิปไตยของปวงชนโดยนิตินัยร่วมกับพระมหากษัตริย์
รัฐธรรมนูญนี้ร่างขึ้นภายใต้การยึดครองของฝ่ายสัมพันธมิตรให้หลังสงครามโลกครั้งที่สอง และตั้งใจแทนที่ระบบแสนยนิยมและสมบูรณาญาสิทธิราชย์เดิมของประเทศญี่ปุ่นด้วยประชาธิปไตยเสรีนิยมรูปแบบหนึ่ง ปัจจุบัน เป็นรัฐธรรมนูญที่แก้ไขยากและต่อมาไม่มีการแก้ไขเพิ่มเติมใด ๆ นับแต่มีมติเห็นชอบ[1]
บทบัญญัติ[แก้]
- I. จักรพรรดิ (มาตรา 1–8)
- II. การสละสงคราม (มาตรา 9)
- III. สิทธิและหน้าที่ของประชาชน (มาตรา 10–40)
- IV. รัฐสภา (มาตรา 41–64)
- V. คณะรัฐมนตรี (มาตรา 65–75)
- VI. ตุลาการ (มาตรา 76–82)
- VII. การเงิน (มาตรา 83–91)
- VIII. การปกครองท้องถิ่น (มาตรา 92–95)
- IX. การแก้ไขเพิ่มเติม (มาตรา 96)
- X. ศาลฎีกา (มาตรา 97–99)
- XI. บทบัญญัติเสริม (มาตรา 100–103)
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Ito, Masami, "(The+Japan+Times%3A+All+Stories) Constitution again faces calls for revision to meet reality[ลิงก์เสีย]", Japan Times, 1 May 2012, p. 3.