มุน ซ็อง-กิล

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก มุน ซังกิล)
มุน ซ็อง-กิล
รุ่นซูเปอร์ฟลายเวท
แบนตั้มเวท​
เกิด20 กรกฎาคม พ.ศ. 2506 (60 ปี)
ชกทั้งหมด22
ชนะ20
ชนะน็อก15
แพ้2
เสมอ0
สถิติเหรียญโอลิมปิก
มวยสากลสมัครเล่น
มวยสากลสมัครเล่นชิงแชมป์โลก
เหรียญทอง - ชนะเลิศ เรโน 2529 แบนตั้มเวท
เอเชียนเกมส์
เหรียญทอง - ชนะเลิศ นิวเดลี 2525 แบนตั้มเวท
เหรียญทอง - ชนะเลิศ โซล 2529 แบนตั้มเวท

มุน ซ็อง-กิล (เกาหลี: 문성길; เกิด 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2506) เป็นนักมวยสากลชาวเกาหลีใต้ สถิติการชก 22 ครั้ง ชนะ 20 (น็อค 15) แพ้ 2

ประวัติ[แก้]

มวยสากลสมัครเล่น[แก้]

มุนเป็นนักมวยสากลสมัครเล่นที่ชนะน็อคบ่อยมากสำหรับมวยรุ่นเล็ก ใน พ.ศ. 2525 เขาได้เหรียญทองกีฬาเอเชียนเกมส์ที่นิวเดลฮี รุ่นแบนตัมเวทโดยชนะน็อควันชัย ผ่องศรีในยกสุดท้าย ส่วนในกีฬาโอลิมปิก พ.ศ. 2527 ตกรอบ 8 คนสุดท้าย และต่อมาใน พ.ศ. 2539 กลายเป็นนักมวยสากลสมัครเล่นคนแรกของเกาหลีใต้ที่ได้เหรียญทองมวยสากลสมัครเล่นชิงแชมป์โลก

มวยสากลอาชีพ[แก้]

มุนหันมาชกมวยสากลอาชีพครั้งแรกเมื่อ 8 มีนาคม พ.ศ. 2530 ชนะน็อค ริค บาเยลอต ยกแรก จากนั้นชกชนะรวด ก่อนจะขึ้นชิงแชมป์โลกรุ่นแบนตัมเวทของสมาคมมวยโลกจากเขาค้อ แกแล็คซี่เมื่อ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2531 และมุนเป็นฝ่ายชนะคะแนนโดยเทคนิค เขาป้องกันตำแหน่งได้สองครั้ง ก่อนจะมาชกแก้มือกับเขาค้อ แกแล็กซีอีกครั้งที่ประเทศไทย เมื่อ พ.ศ. 2532 คราวนี้มุนถูกชกนับแปดถึงสองครั้งในยก 11 และเป็นฝ่ายแพ้คะแนนไป

จากนั้นมุนลงมาชกในรุ่นซูเปอร์ฟลายเวท และขึ้นชิงแชมป์โลกรุ่นนี้ของสภามวยโลกกับนานา คอนาดูใน พ.ศ. 2533 การชกเป็นไปอย่างดุเดือด ผลัดกันถูกนับแปด ก่อนที่มุนจะเป็นฝ่ายชนะคะแนนโดยเทคนิค มุนชกป้องกันตำแหน่งไว้ได้หลายครั้ง รวมทั้งชนะอดีตแชมป์โลกอย่างชนะ ฆิลเบร์โต โรมัน,อิลาริโอ ซาปาตา และ การ์โลส กาบริเอล ซาลาซาร์ ที่ต่อมาได้เป็นแชมป์โลกของ IBF และ WBO ก่อนที่จะเสียแชมป์ให้กับโฆเซ ลุยส์ บูเอโน จากนั้นมุนตัดสินใจแขวนนวมไป

เกียรติประวัติ[แก้]

  • แชมป์โลก WBA รุ่นแบนตั้มเวท
    • ชิง 14 สิงหาคม 2531 ชนะคะแนนโดยเทคนิค เขาค้อ แกแล็คซี่ ที่เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 1, 27 พฤศจิกายน 2531 ชนะน็อค เอดการ์ มอนเซร์รัต ยก 7 ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 2, 19 กุมภาพันธ์ 2532 ชนะน็อค ชิอากิ โคบายาชิ ยก 5 ที่ เกาหลีใต้
    • เสียแชมป์ 9 กรกฎาคม 2532 แพ้คะแนน เขาค้อ แกแล็คซี่ ที่ เวทีราชดำเนิน
  • แชมป์โลก WBC รุ่นจูเนียร์แบนตั้มเวท
    • ชิง 20 มกราคม 2533 ชนะคะแนนโดยเทคนิค นานา คอนาดู (กานา) ยก 9 ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 1, 9 มิถุนายน 2533 ชนะอาร์ทีดี​ ฆิลเบร์โต โรมัน ยก 9 ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 2, 20 ตุลาคม 2533 ชนะคะแนนโดยเทคนิค เค็นจิ มัตสึมูระ ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 3, 16 มีนาคม 2534 ชนะทีเคโอ​ นานา คอนาดู​ ยก 4 ที่ สเปน
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 4, 20 กรกฎาคม 2534 ชนะน็อค เอร์เนสโต ฟอร์ด ยก 5 ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 5, 22 ธันวาคม 2534 ชนะทีเคโอ​ ต่อศักดิ์ ศศิประภายิม ยก 6 ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 6, 4 กรกฎาคม 2535 ชนะน็อค อาร์มันโด ซาลาซาร์ ยก 8 ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 7, 31 ตุลาคม 2535 ชนะคะแนน เกรก ริชาร์ดสัน ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 8, 27 กุมภาพันธ์ 2536 ชนะน็อค อิลาริโอ ซาปาตา ยก 1 ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 9, 3 กรกฎาคม 2536 ชนะคะแนน การ์โลส กาบริเอล ซาลาซาร์ ที่ เกาหลีใต้
    • เสียแชมป์ 13 พฤศจิกายน 2536 แพ้คะแนน โฆเซ ลุยส์ บูเอโน ที่ เกาหลีใต้

อ้างอิง[แก้]