ภาษาสัญลักษณ์ปีนัง
| ภาษาสัญลักษณ์ปีนัง | |
|---|---|
| ประเทศที่มีการพูด | มาเลเซีย |
| จำนวนผู้พูด | 1,000 คน (ไม่พบวันที่) |
| ตระกูลภาษา | ภาษาโดดเดี่ยว
|
| รหัสภาษา | |
| ISO 639-3 | psg |
ภาษาสัญลักษณ์ปีนัง (Penang Sign Language) มีผู้ใช้ทั้งหมด 1,000 คน กำลังลดจำนวนลง เป็นภาษาสัญลักษณ์สำหรับคนหูหนวก เริ่มใช้เมื่อ พ.ศ. 2497 เป็นภาษาสัญลักษณ์ที่เกิดขึ้นนอกห้องเรียน การใช้งานเริ่มลดลงตั้งแต่ พ.ศ. 2513 เนื่องจากการแพร่หลายของภาษาสัญลักษณ์แบบอื่น แต่ก็ยังมีผู้ใช้กันอยู่ เข้าใจกันได้กับภาษาสัญลักษณ์มาเลเซีย
ภาษาสัญลักษณ์ปีนังเริ่มใช้เมื่อจัดตั้งโรงเรียนคนหูหนวกแห่งแรกในมลายาเมื่อ พ.ศ. 2497 นักเรียนหูหนวกมาเรียนเพื่อเรียนการออกเสียง แต่นักเรียนก็ได้กำหนดสัญลักษณ์เพื่อสื่อสารกัน ต่อมา ตัน เยป ได้เสนอที่จะกำหนดภาษาสัญลักษณ์ แต่ถูกรัฐบาลปฏิเสธ ต่อมา ใน พ.ศ. 2519 ฟรานเซส ปาร์สันได้เดินทางมายังกัวลาลัมเปอร์และได้พบกับ มหาธีร์ โมฮัมหมัด รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการในขณะนั้น ต่อมา มหาธีร์ โมฮัมหมัดได้สนับสนุนให้จัดทำภาษาสัญลักษณ์มาเลเซียตามแบบภาษาสัญลักษณ์สหรัฐอเมริกา
อ้างอิง[แก้]
- Gordon, Raymond G., Jr. (ed.), 2005. Ethnologue: Languages of the World, Fifteenth edition. Dallas, Tex.: SIL International. Online version: http://www.ethnologue.com/.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- TODAY article เก็บถาวร 2006-11-05 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน