ภาษาจ้วงได
| ภาษาจ้วงไต | |
|---|---|
| Wen-Ma Southern Zhuang | |
 บริเวณที่มีผู้พูดภาษาจ้วงได | |
| ประเทศที่มีการพูด | ประเทศจีน |
| ภูมิภาค | จังหวัดเหวินชาน |
| จำนวนผู้พูด | 100,000 คน (2008)[1] |
| ตระกูลภาษา | |
| รหัสภาษา | |
| ISO 639-3 | อย่างใดอย่างหนึ่ง:zhd – Dai Zhuangtyl – Thu Lao (รหัสซ้ำ) |
ภาษาจ้วงได (อังกฤษ: Dai Zhuang) มีผู้พูดทั้งหมด 120,200 คน พบในจีน 120,000 คน (พ.ศ. 2550) ทางตะวันออกเฉียงใต้ของมณฑลยูนนาน เขตปกครองตนเองของชาวจ้วงและชาวแม้วในเขตปกครองตนเองกว่างซีจ้วง พบในเวียดนาม 200 คน (พ.ศ. 2550) ในจังหวัดหล่าวกายทางภาคเหนือ จัดอยู่ในตระกูลภาษาขร้า-ไท กลุ่มกัม-ไท สาขาเบ-ไท สาขาย่อยไท-แสก จัดเป็นสำเนียงทางใต้ของภาษาจ้วง แต่ค่อนข้างต่างจากสำเนียงทางใต้อื่น ๆ ใกล้เคียงกับภาษาจ้วงนอง ผู้พูดภาษานี้ในจีนใช้ภาษาจีนกลางเป็นภาษาที่สอง
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Dai Zhuang ที่ Ethnologue (18th ed., 2015) (ต้องสมัครสมาชิก)
Thu Lao (รหัสซ้ำ) ที่ Ethnologue (18th ed., 2015) (ต้องสมัครสมาชิก)
- Gordon, Raymond G., Jr. (ed.), 2005. Ethnologue: Languages of the World, Fifteenth edition. Dallas, Tex.: SIL International. Online version: http://www.ethnologue.com/.