พระแม่อันทาล

พระแม่อาณฑาฬ

พระแม่อาณฑาฬ (สันสกฤต: आण्डाळ्) หรือพระแม่อันทาล (ฮินดี: अंदाल) ถือเป็นอีกรูปหนึ่งแห่งองค์พระแม่ภูเทวี ตามประวัติของนาง ส่วนมากจะกล่าวถึงความซื่อสัตย์และจงรักภักดีแก่องค์พระนารายณ์ และการได้มอบชีวิตและจิตวิญญาณถวายแก่พระนารายณ์

เทวตำนาน

ในหมู่บ้านหนึ่งใกล้กับนครมาดูไรซึ่งอยู่ในรัฐทมิฬนาฑูมีพรามหณ์คนหนึ่ง นามว่า วิษณุสิทธา มีหน้าที่ในการจัดหาดอกไม้เพื่อไปถวายแก่เหล่าเทพที่วัดศรีเวลิปธุ(อังกฤษ: Srivilliputhur) วันหนึ่งขณะที่พราหมณ์ผู้นี้ปฏิบัติหน้าที่เหมือนทุกวัน บังเอิญไปพบกับเด็กทารกหญิงผู้หนึ่งอยู่บริเวณใต้ต้น ตุลสี พราหมณ์คนนี้แต่แรกเริ่มเดิมทีไม่มีครอบครัว คือไม่มีบุตร ไม่มีภรรยา พรามหณ์จึงคิดว่า พระเป็นเจ้าทรงเมตตาประทานเด็กผู้นี้มาให้ จึงเลี้ยงดูเด็กหญิงผู้นี้เป็นอย่างดี พราหมณ์ตั้งชื่อให้เด็กทารกนี้ว่า "โกไดย์"(อังกฤษ: Godai) ซึ่งแปลความหมายได้สองอย่าง คือ สวนที่สวยงาม และอีกความหมายคือ ของขวัญจากพระเป็นเจ้า ด้วยความที่เด็กน้อยผู้นี้อาศัยกับพราหมณ์ หาดอกไม้ถวายพระเจ้า ขับร้องเพลงถวายแก่พระผู้เป็นเจ้าอยู่เป็นประจำ ด้วยการเลี้ยงดูเช่นนี้ทำให้เด็กมีความผูกพันกับพระเป็นเจ้าเป็นอย่างมาก พรามหณ์ก็ได้สอนวิชาความรู้ทุกอย่างให้กับ Godai นางเริ่มแต่งบทเพลงและขับร้องถวายต่อพระกฤษณะ อันเป็นเทพเจ้าที่เธอรักยิ่ง ยิ่งท่านพรามหณ์สอนเกี่ยวกับองค์พระวิษณุเทพและหลักปรัชญาต่างๆ เกี่ยวกับพระองค์ ซึ่งนางก็มีความสนใจและใส่ใจเป็นพิเศษจนน่าประหลาดใจ เธอจินตนาการต่างๆ นาๆ ว่าตนเป็นคู่รักกับพระเป็นเจ้า จนตัวเธอเองลุ่มหลงว่าจะได้แต่งงานกับพระเป็นเจ้าจริงๆ

และเนื่องจากพรามหณ์คนนี้มีหน้าที่จัดหาดอกไม้ไปถวายแก่พระเป็นเจ้าทุกวัน นางจึงฝากพราหมณ์นำผ้าไปถวายต่อพระวิษณุทุกวันเช่นกัน จนวันหนึงพราหมณ์สังเกตเห็นเส้นผมของนางติดไปกับผ้าที่ถวาย ซึ่งตามประเพณีถือเป็นการผิดมหันต์ที่นำของใช้แล้ว หรือไม่บริสุทธิ์ถวายต่อพระเป็นเจ้า พราหมณ์จึงได้จัดเครื่องถวายชุดใหม่เพื่อเป็นเครื่องขอขมาในความผิดต่อพระวิษณุเทพ แล้วคืนนั้นเองพรามหณ์ก็ฝันว่า พระวิษณุ มากล่าวกับตนว่า เหตุใดท่านจึงเปลี่ยนเครื่องถวาย ไม่ใช้เครื่องถวายที่บุตรีท่านนำมาถวายเราเช่นดังเดิม พราหมณ์รู้ได้ทันทีถึงความผูกพันระหว่างบุตรที่ตนนำมาเลี้ยงและองค์พระวิษณุเทพ ตั้งแต่นั้นมาจึงให้นางถวายผ้าเหมือนเช่นเดิม และ นางจึงเป็นที่รู้จักในนาม อัลดาล ซึ่งแปลว่า ผู้อยู่เหนือกฏแห่งพระเป็นเจ้า (คือสามารถถวายของที่คนทั่วไปคิดว่าไม่ควรได้)

เมื่อถึงเวลาอันควรที่อัลดาลจะต้องแต่งงาน ท่านพราหมณ์ก็ได้หาคู่และเตรียมพิธีแต่งงานให้ แต่นางก็ยืนยันว่านางจะไม่แต่งงานกับใครนอกจากนอกจากพระเป็นเจ้าเท่านั้น คืนนั้นเองพระนารายณ์ (นามหนึ่งของพระวิษณุ) มาเข้าฝันกับพราหมณ์วิษณุสิทธาว่า ให้ส่งนางไปยังวัดศรีรังครัมซึ่งเป็นที่ๆเราอยู่ ให้นางแต่งภูษาอันงดงามเพื่อเข้าพิธีอภิเสกกับเรา และนางจะอยู่กับเราตลอดกาล พราหมณ์วิษณุสิทธาทั้งดีใจ ทั้งเสียใจ ที่ดีใจก็พระบุตรที่ชุบเลี้ยงมาของตนจะได้ไปรับใช้พระเป็นเจ้าดังที่นางฝันเกือบตลอดทั้งชีวิต และที่เสียใจคือ เค้าต้องเสียบุตรอันเป็นที่รักไปอย่างไม่มีวันกลับแน่นอน การแต่งงานก็เริ่มขึ้นโดยการจัดแต่งขบวนรถเพื่อส่งนางไปยังวัดศรีรังครัมเพื่อถวายนางแก่พระเป็นเจ้า นางลุกลี้ลุกลนเป็นอย่างยิ่งเมื่อทราบว่าจะได้อยู่กับพระองค์อันเป็นที่รัก เมื่อขบวนถึงวัดนางก็วิ่งเข้าไปในเปลวไฟที่ประกอบพิธียัญญะ จนล่างของเธอเหลือเพียงเถ้าธุลี อายุทั้งสิ้นที่เธอใช้ชีวิตอยู่บนโลกเพียง 15 ปีเท่านั้นจากนั้นมาพระนางก็ได้รับการยกย่องเป็นศักติพระองค์หนึ่งแห่งองค์พระวิษณุเทพตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา