พระจุฬาราชมนตรี (สอน อหะหมัดจุฬา)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พระจุฬาราชมนตรี
(สอน อหะหมัดจุฬา)
จุฬาราชมนตรี คนที่ 13
ดำรงตำแหน่ง
พ.ศ. 2473 – 8 เมษายน พ.ศ. 2482
กษัตริย์พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว
พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล พระอัฐมรามาธิบดินทร
ก่อนหน้าพระจุฬาราชมนตรี (เกษม อหะหมัดจุฬา)
ถัดไปแช่ม พรหมยงค์
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด17 กรกฎาคม พ.ศ. 2437
เสียชีวิต12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2493 (56 ปี)
ที่ไว้ศพมัสยิดต้นสน
ศาสนาอิสลามชีอะฮ์
บุพการี

พระจุฬาราชมนตรี นามเดิม สอน อหะหมัดจุฬา เป็นบุตรพระยาจุฬาราชมนตรี (สัน อหะหมัดจุฬา) กับคุณหญิงถนอม เกิดเมื่อวันที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2437 ต่อมาได้เข้ารับราชการในกรมท่าขวา เป็นหลวงราชเศรษฐีเมื่อ พ.ศ. 2456 ได้รับการแต่งตั้งเป็นจุฬาราชมนตรีเมื่อ พ.ศ. 2473 ถือเป็นจุฬาราชมนตรีคนสุดท้ายในสมัยสมบูรณาญาสิทธิราชย์ เป็นจุฬาราชมนตรีลำดับที่ 9 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์และเป็นคนที่ 13 แห่งราชอาณาจักรไทยกระทั่งลาออกจากบรรดาศักดิ์ในปี พ.ศ. 2482[1] ถึงแก่กรรมเมื่อ 12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2493 รวมอายุได้ 56 ปี ศพของท่านฝังอยู่ที่มัสยิดต้นสน

อ้างอิง[แก้]

  • ภัทระ คาน. สุสานประวัติศาสตร์ 3 สมัย ใน มุสลิมมัสยิดต้นสนกับบรรพชนสามสมัย. กทม. จิรรัชการพิมพ์. 2544
ก่อนหน้า พระจุฬาราชมนตรี (สอน อหะหมัดจุฬา) ถัดไป
พระจุฬาราชมนตรี (เกษม อหะหมัดจุฬา) พระจุฬาราชมนตรี คนที่ 13
(พ.ศ. 2473 — 8 เมษายน พ.ศ. 2482)
บรรดาศักดิ์ยุบเลิก
ถัดไป: แช่ม พรหมยงค์ ในฐานะจุฬาราชมนตรี