พรรคแรงงานเกาหลี

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก พรรคแรงงานแห่งเกาหลี)
พรรคแรงงานเกาหลี
조선로동당
Chosŏn Rodongdang
ชื่อย่อWPK
เลขาธิการคิม จ็อง-อึน
คณะผู้บริหารสูงสุด
ก่อตั้ง24 มิถุนายน 1949; 74 ปีก่อน (1949-06-24)
รวมตัวกับ • พรรคแรงงานเกาหลีเหนือ
 • พรรคแรงงานเกาหลีใต้
ที่ทำการ"เมืองต้องห้าม", ชว็อง-กูว็อก
เปียงยาง, เกาหลีเหนือ
หนังสือพิมพ์โรดง ชินมุน
ฝ่ายเยาวชน • สันนิบาตเยาวชนรักชาติสังคมนิยม
 • สหภาพเยาวชนเกาหลี
ฝ่ายทหารกองทัพประชาชนเกาหลี
ฝ่ายกำลังกึ่งทหารยุวชนแดงแห่งกรรมกร-ชาวนา
องค์กรสูงสุดคณะกรรมการกลางแห่ง
พรรคแรงงานเกาหลี
จำนวนสมาชิก  (ปี 2020)3,000,000[1]
อุดมการณ์
จุดยืนซ้ายจัด[2][a]
กลุ่มระดับชาติแนวร่วมประชาธิปไตยเพื่อการรวมประเทศเกาหลี
กลุ่มระดับสากลการประชุมนานาชาติของพรรคคอมมิวนิสต์และแรงงาน
สี  สีแดง
เพลง"Long live the Workers' Party of Korea"[7]
("조선로동당 만세")
"Fly high, our party's flag"
("높이 날려라, 우리의 당기")
สถานะ • พรรคที่ปกครองประเทศเกาหลีเหนือ
 • พรรคผิดกฎหมายในประเทศเกาหลีใต้ ภายใต้พระราชบัญญัติความมั่นคงแห่งชาติ
สมัชชาประชาชนสูงสุด
607 / 687
เว็บไซต์
Rodong Sinmun, the official newspaper of the WPK Central Committee
ธงประจำพรรค
การเมืองเกาหลีเหนือ
รายชื่อพรรคการเมือง
การเลือกตั้ง
พรรคแรงงานเกาหลี
"พรรคแรงงานเกาหลี" ในอักษรฮันจา (บน) และอักษรโชซ็อนกึล (ล่าง)
ชื่อเกาหลี
โชซ็อนกึล
ฮันจา
อาร์อาร์Joseon Rodongdang, Pukhan Nodongdang
เอ็มอาร์Chosŏn Rodongdang, Bukhan Nodongdang

พรรคแรงงานเกาหลี[b] เป็นพรรคผู้ก่อตั้งและพรรคการเมืองที่ปกครองสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนเกาหลี พรรคแรงงานเป็นพรรครัฐบาลพรรคเดียวของเกาหลีเหนือ แม้มีอีกสองพรรคซึ่งประกอบเป็นแนวร่วมประชาธิปไตยเพื่อการกลับรวมปิตุภูมิ ก่อตั้งในปี พ.ศ. 2492 โดยการรวมพรรคแรงงานเกาหลีเหนือและพรรคแรงงานเกาหลีใต้ ความหมายของสัญลักษณ์นั้นแปลงมาจากสัญลักษณ์ของคอมมิวนิสต์แบบดั้งเดิม โดยมาเป็นในแบบของพรรคแรงงาน คือ ค้อน หมายถึง แรงงาน , พู่กัน หมายถึง ปัญญาชน และ เคียว หมายถึง ชาวนา

พรรคแรงงานเกาหลีก่อตั้งในปี พ.ศ. 2492 โดยการรวมกันของพรรคแรงงานเกาหลีเหนือและพรรคแรงงานเกาหลีใต้ พรรคแรงงานเกาหลียังควบคุมกองทัพประชาชนเกาหลี ซึ่งพรรคแรงงานเกาหลีผิดกฎหมายในประเทศเกาหลีใต้ ภายใต้พระราชบัญญัติความมั่นคงแห่งชาติของเกาหลีใต้ และถูกคว่ำบาตรโดยประเทศออสเตรเลีย สหภาพยุโรป สหประชาชาติและสหรัฐ

ผลการเลือกตั้ง[แก้]

ปี ผู้นำพรรค ออกเสียง ที่นั่ง
2491 คิม อิล-ซ็อง 98.49%
157 / 572
2500 คิม อิล-ซ็อง 99.92 %
178 / 215
2505 คิม อิล-ซ็อง 100%
371 / 383
2510 คิม อิล-ซ็อง 100%
288 / 457
2515 คิม อิล-ซ็อง 100%
127 / 541
2520 คิม อิล-ซ็อง 100%
579 / 579
2525 คิม อิล-ซ็อง 100%
615 / 615
2529 คิม อิล-ซ็อง 100%
655 / 655
2533 คิม อิล-ซ็อง 100%
601 / 687
2541 คิม จ็อง-อิล 100%
594 / 687
2546 คิม จ็อง-อิล 100%
687 / 687
2552 คิม จ็อง-อิล 100%
606 / 687
2557 คิม จ็อง-อึน 100%
607 / 687
2562 คิม จ็อง-อึน 99.99%

หมายเหตุ[แก้]

  1. Some scholars argue that the ideology of the Workers' Party of Korea is far-right in nature,[3][4][5] while others like Alzo David-West argue against such a notion. However, David-West also noted that the political system in North Korea is different from the traditional Stalinist system.[6]
  2. เกาหลี조선로동당; ฮันจา朝鮮勞動黨; เอ็มอาร์Chosŏn Rodongdang

อ้างอิง[แก้]

เชิงอรรถ[แก้]

  1. "Workers' Party of Korea". world.kbs.co.kr (ภาษาอังกฤษ). KBS World. 2020-01-02. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 February 2021. สืบค้นเมื่อ 26 March 2021.
  2. Falletti, Sébastien (2016). Corée du Sud : Le goût du miracle: L'Âme des Peuples (ภาษาฝรั่งเศส). Nevicata. ISBN 9782875230867. Entre ce courant droitier à Séoul et l'extrême gauche au pouvoir à Pyongyang, la conciliation est devenue impossible. ['Between this right-wing current in Seoul and the far-left in power in Pyongyang, reconciliation has become impossible.']
  3. Suh 1988, p. 313 & 139.
  4. Myers 2011, pp. 9, 11–12.
  5. Becker 2005, p. 66.
  6. David-West, Alzo (2012). "North Korea and the Opinion of Fascism: A Case of Mistaken Identity". North Korean Review. 8 (1): 105–116.
  7. 조선로동당 만세 [Long Live the Workers' Party of Korea]. dprktoday.com (ภาษาเกาหลี). สืบค้นเมื่อ 15 January 2018.

บรรณานุกรม[แก้]

บทความและรายการบันทึก
หนังสือ