ป่ากงเปียญ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ป่ากงเปียญ (ฝรั่งเศส: Forêt de Compiègne) เป็นป่าใหญ่ในแคว้นปีการ์ดี ประเทศฝรั่งเศส ใกล้กับเมืองกงเปียญและอยู่ห่างจากกรุงปารีสขึ้นมาทางเหนือประมาณ 60 กิโลเมตร[1]

ภูมิศาสตร์[แก้]

ป่ากงเปียญเป็นรูปเกือบวงกลมมีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 14 กิโลเมตร[2] เส้นรอบวงยาวประมาณ 93 กิโลเมตร[3] และมีพื้นที่คร่าว ๆ 35,620 เอเคอร์[4] ทำให้มันเป็น ป่าไม้ของรัฐ (forêt domaniale) ขนาดใหญ่ที่สุดอันดับสาม

ป่ากงเปียญชุ่มชื้นเพราะอยู่ติดกับแม่น้ำอวซและแอน เช่นเดียวกับลำน้ำสาขาและธารน้ำที่เล็กกว่าอีกมาก[5]: 749 

ทางตะวันตกเฉียงเหนือ ป่าโอบล้อมเมืองขนาดเล็กชื่อเดียวกัน และทางเหนือและตะวันออกเฉียงเหนือ พ้นแม่น้ำแอนไป เป็นป่าแห่งชาติขนาดใหญ่แลก (Forêt Domaniale de Laigue) รอบอาณาเขตส่วนที่เหลือ ป่ากงเปียญติดต่อกับเทศบาลหลายแห่ง และทางใต้ มันติดต่อกับป่าอาลัต (Halatte)

ประวัติศาสตร์[แก้]

ป่ากงเปียญเป็นสถานที่สงบศึกระหว่างฝ่ายสัมพันธมิตรกับเยอรมนี ซึ่งยุติสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง เมื่อวันที่ 11 พฤศจิกายน ค.ศ. 1918[6] ผู้บัญชาการทหารสูงสุดของฝรั่งเศส จอมพลฟ็อชเรียกประชุมการสงบศึกลึกเข้าไปในป่าข้างหมู่บ้านขนาดเล็กชื่อ เรอตงด์ (Rethondes)[7]: 261  โดยตั้งใจให้เป็นความลับเพราะเขาต้องการกีดกันมิให้นักหนังสือพิมพ์มารบกวน[8] เช่นเดียวกับการละเว้นผู้แทนเยอรมันจากการแสดงความเป็นปรปักษ์โดยชาวฝรั่งเศสท้องถิ่น[9]

ระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง มีการลงนามสนธิสัญญาที่สองในป่า คราวนี้เป็นการจัดการสงบศึกระหว่างฝรั่งเศสกับนาซีเยอรมนี เมื่อวันที่ 22 มิถุนายน ค.ศ. 1940[10] ด้วยความปรารถนาอย่างชัดเจนในอันที่จะทำให้ศัตรูที่พ่ายแพ้ของเขาขายหน้า[9] ผู้เผด็จการเยอรมัน อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ ออกคำสั่งให้การยอมจำนนควรมีขึ้น ณ จุดเดิม แม้กระทั่งรถรางคันเดียวกับที่ฝ่ายเยอรมนียอมจำนนใน ค.ศ. 1918[9]

อ้างอิง[แก้]

  1. "The city and forest of Compiegne near Paris". Paris Digest. 1997. สืบค้นเมื่อ 2010-12-27.
  2. "Compiègne Forest". Office de Tourisme de Pierrefonds. 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-07-24. สืบค้นเมื่อ 2010-12-29.
  3. Laughlin, Clara E. (1919). The Martyred Towns of France. New York: G.P. Putnam's sons. ISBN 9780548070185. สืบค้นเมื่อ 2010-12-30.
  4. Woolsey, Theodore Salisbury, Jr. (1920). Studies in French Forestry. New York: John Wiley & Sons. pp. xxi. OCLC 3794852. สืบค้นเมื่อ 2011-01-04. {{cite book}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help)
  5. Littell, Eliakim (1893). The Living Age, Volume 198. Boston: The Living Age Co. Inc. OCLC 447927755. สืบค้นเมื่อ 2011-01-03. {{cite book}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help)
  6. Griffiths, William R. (2003). The Great War. Garden City Park, NY: Square One Publ. p. 163. ISBN 0757001580. สืบค้นเมื่อ 2010-12-30. {{cite book}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help)
  7. Chickering, Roger (2000). Great War, Total War: combat and mobilization on the Western Front, 1914-1918. Cambridge, UK: Cambridge University Press. ISBN 0521773520. สืบค้นเมื่อ 2011-01-03. {{cite book}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help)
  8. Best, Nicholas (2009). "Chapter 5: Friday, 8 November 1918". The Greatest Day in History. New York: Public Affairs. ISBN 1586487728. สืบค้นเมื่อ 2010-12-30.
  9. 9.0 9.1 9.2 Stein, Marcel (2007). Field Marshal Von Manstein, a portrait: The Janus Head. UK: Helion & Company Ltd. p. 116. ISBN 1906033021. สืบค้นเมื่อ 2010-12-30.
  10. Sulzberger, Cyrus Leo (1985). World War II. New York: Houghton Mifflin Harcourt. p. 163. ISBN 0828103313. สืบค้นเมื่อ 2010-12-30.

พิกัดภูมิศาสตร์: 49°25′39″N 02°54′23″E / 49.42750°N 2.90639°E / 49.42750; 2.90639