ท้าวบุญเรือง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ท้าวบุญเรือง
พระชายาไม่ปรากฏพระนาม[1]
พระราชบุตรพญายอดเชียงราย
ราชวงศ์มังราย
พระราชบิดาพระเจ้าติโลกราช

ท้าวบุญเรือง เป็นพระราชโอรสในพระเจ้าติโลกราช และเป็นพระราชบิดาในพญายอดเชียงราย พระมหากษัตริย์ล้านนาพระองค์ที่ 10 แห่งราชวงศ์มังราย

พระประวัติ[แก้]

ท้าวบุญเรืองเป็นพระราชโอรสในพระเจ้าติโลกราช ดำรงตำแหน่งเป็นเจ้าราชบุตร มีพระโอรสเพียงพระองค์เดียวคือท้าวยอดเมือง ที่ต่อมาครองราชย์เป็นพญายอดเชียงราย

ท้าวบุญเรืองได้ครองเมืองเชียงรายในฐานะเจ้าราชบุตรซึ่งเป็นอุปราช ท้าวบุญเรืองมีบทบาทในการทำศึกสงครามร่วมกับท้าวยอดเมืองพระโอรสหลายครั้ง[2] ในปลายรัชสมัยของพระเจ้าติโลกราชได้การประหารชีวิตบุคคลสำคัญหลายคนที่เคยร่วมศึกกันมา ซึ่งหนึ่งในนั้นคือท้าวบุญเรือง ซึ่งถูกคุมขังที่เมืองน้อย (ปัจจุบันอยู่ในอำเภอปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอน)[3] ก่อนถูกประหารชีวิตโดยมีความผิดโทษฐานคิดการก่อกบฏกับพระบิดา จากเหตุการณ์ดังกล่าวทำให้ท้าวยอดเมืองเสียพระทัยมากจึงได้สร้างวัดบริเวณตำแหน่งกาลกิณีเมือง ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของเมืองเชียงใหม่[4]

อ้างอิง[แก้]

  1. "จารึกวัดพวกชอด". ฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์มหาชน). สืบค้นเมื่อ 12 พฤศจิกายน 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)[ลิงก์เสีย]
  2. สรัสวดี อ๋องสกุล. พื้นเมืองเชียงแสน, หน้า 157
  3. "พบหม้อใส่แหวนรัตนชาติใน "เมืองน้อย" ที่คุมขังโอรสพระเจ้าติโลกราชผู้ถูกใส่ร้ายจนโดนประหาร". มติชนออนไลน์. 29 มกราคม 2560. สืบค้นเมื่อ 30 มกราคม 2560. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  4. สมโชติ อ๋องสกุล และสรัสวดี อ๋องสกุล. วัดในทักษาเมือง, หน้า 42