ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 1250

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 1250
ข้อมูลของเส้นทาง
ความยาว2.079 กิโลเมตร (1.292 ไมล์)
ทางแยกที่สำคัญ
ปลายทางทิศเหนือ ทล.108 ใน อ.เมืองแม่ฮ่องสอน จ.แม่ฮ่องสอน
ปลายทางทิศใต้สิ้นสุดระยะทางที่ กม.2+300 ใน อ.เมืองแม่ฮ่องสอน จ.แม่ฮ่องสอน
ตำแหน่งที่ตั้ง
ประเทศไทย
ระบบทางหลวง

ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 1250 (ทางแยกเข้าท่าโป่งแดง) เป็นทางหลวงแผ่นดินภายในเขตอำเภอเมือง จังหวัดแม่ฮ่องสอน ระยะทาง 2.3 กิโลเมตร เป็นถนนสายสั้นที่แยกจากทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 108 (ถนนเชียงใหม่-ฮอด-แม่ฮ่องสอน) ไปยังพื้นที่การท่องเที่ยวริมฝั่งแม่น้ำปายด้านทิศใต้ของตัวเมือง บริเวณหมู่บ้านท่าโป่งแดง

เส้นทางนี้แม้มีระยะทางสั้น แต่สามารถเชื่อมต่อกับทางหลวงชนบทได้หลายเส้นทาง ได้แก่ ทางหลวงชนบท มส.4012 (บ้านท่าโป่งแดง-บ้านห้วยเสือเฒ่า) ซึ่งเป็นเส้นทางต่อเนื่องจากสะพานแม่น้ำปาย ผ่านเรือนประทับแรมโป่งแดง ไปสิ้นสุดที่บ้านห้วยเสือเฒ่า (หมู่บ้านชาวกะเหรี่ยงคอยาว ที่นักท่องเที่ยวสามารถเข้าถึงได้สะดวกที่สุด) บริเวณชายแดนไทย-พม่า (รัฐกะยา) หรือเชื่อมต่อด้วยถนนเลียบแม่น้ำจากบ้านท่าโป่งแดง ถัดลงมายังบ้านห้วยเดื่อ และบรรจบกับทางหลวงชนบทสายบ้านแม่สะกึด-น้ำเพียงดิน ไปสิ้นสุดเส้นทาง ณ จุดผ่อนปรนการค้าชายแดนไทย-พม่า ที่บ้านน้ำเพียงดิน

นอกจากนี้ ทั้งบ้านท่าโป่งแดงและบ้านห้วยเดื่อ ที่โครงข่ายถนนตัดผ่าน ยังเป็นจุดที่มีท่าเรือหางยาวให้บริการนักท่องเที่ยวที่ต้องการล่องแม่น้ำปาย ไปชมวิถีชีวิตชาวกะเหรี่ยงคอยาวบ้านห้วยปูแกง เที่ยวชมถ้ำน้ำเพียงดิน และวนอุทยานผาหินตั้ง ก่อนสิ้นสุดการเดินทางที่บ้านน้ำเพียงดิน

รายละเอียดของเส้นทาง[แก้]

เป็นถนนผิวลาดยางขนาด 2 ช่องจราจร ไป-กลับ ในพื้นที่ตำบลผาบ่อง อำเภอเมืองฯ จังหวัดแม่ฮ่องสอน แยกจากหลักกิโลเมตรที่ 265.4268 ของทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 108 (ถนนเชียงใหม่-แม่ฮ่องสอน) ด้านซ้ายทาง (มุ่งหน้าตัวเมือง) ที่สามแยกประตูเมืองแม่ฮ่องสอนทิศใต้ ผ่านบ้านท่าโป่งแดง แล้วทอดข้ามแม่น้ำปายระยะทาง 186 เมตร ไปสิ้นสุดที่คอสะพานฝั่งขวาของแม่น้ำ โดยมีเส้นทางต่อเนื่องกับทางหลวงชนบท มส.4012 (บ้านท่าโป่งแดง-บ้านห้วยเสือเฒ่า) และมีแยกถนนผิวคอนกรีตเลียบแม่น้ำปายไปยังบ้านห้วยเดื่อ

ประวัติการก่อสร้างเส้นทาง[แก้]

เดิมเส้นทางนี้เป็นทางลำลองผิวลูกรัง กว้าง 3-4 เมตร ตัดผ่านพื้นที่ป่า ใช้สำหรับเข้าหมู่บ้านและโรงเรียนท่าโป่งแดง ต่อมาในปีงบประมาณ พ.ศ. 2523 กรมทางหลวงได้สำรวจวางแนวเส้นทางใหม่เพื่อเป็นทางเข้าสู่พระตำหนัก (เรือนประทับแรมโป่งแดง) มีการก่อสร้างทางและสะพานเบลี่ข้ามแม่น้ำปายเมื่อปี พ.ศ. 2523 ลาดยางเมื่อปี พ.ศ. 2524 มีการปรับปรุงพื้นผิวและภูมิทัศน์อีกครั้งในช่วงปี พ.ศ. 2544-2545 กระทั่งปี พ.ศ. 2546 จึงได้โอนพื้นที่บริเวณปากทางระยะทาง 220.5 เมตร ให้แก่เทศบาลเมืองแม่ฮ่องสอน เพื่อก่อสร้างซุ้มประตูเมือง[1]

แยกที่สำคัญ[แก้]

  • สามแยกประตูเมืองทางทิศใต้
  • สามแยกเลี่ยงเมืองแม่ฮ่องสอน ตัดทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 108 (เลี่ยงเมือง)
  • สามแยกไม้แงะ เชื่อมต่อกับทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 108 ที่วัดไม้แงะ
  • สามแยกท่าโป่งแดง ตัดกับถนน บ.ท่าโป่งแดง-บ.ห้วยเดื่อ บริเวณก่อนถึงสะพานข้ามแม่น้ำปาย

อ้างอิง[แก้]

  1. ข้อมูลทางหลวงในความดูแลของแขวงการทางแม่ฮ่องสอน สำนักทางหลวงที่ 1 (เชียงใหม่) กรมทางหลวง