ทัศนมิติ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ทัศนมิติแบบสองจุด

ทัศนมิติ[1] (อังกฤษ: perspective) หรือทับศัพท์ว่าเพอร์สเปกทีฟ คือการเขียนภาพให้ปรากฏออกมาในลักษณะที่เหมือนการมองเห็นจริง โดยปรกติมักจะใช้เพื่อการนำเสนอภาพจำลองของแนวความคิดในการออกแบบผลงาน เช่นภาพงานอาคารในงานสถาปัตยกรรม ภาพการตกแต่งภายในสำหรับงานมัณฑนศิลป เป็นต้น

ประเภทของทัศนมิติ[แก้]

  • ทัศนมิติแบบจุดเดียวจะมีจุดสุดสายตา (Vanishing point) จุดเดียว อาจอยู่ด้านซ้าย หรือขวา บนหรือล่าง หรืออยู่กึ่งกลางของภาพก็ได้
    • จุดลับตาหรือจุดอันตธาน คือจุดรวมของเส้นฉายของภาพ
  • ทัศนมิติแบบสองจุด จะมีจุดสุดสายตา สองจุด อยู่ทางด้านซ้ายและขวาของภาพ
  • ทัศนมิติแบบสามจุด จะมีจุดสุดสายตา สองจุด อยู่ทางด้านซ้ายและขวาของภาพ อีกหนึ่งจุดอาจอยู่ด้านบนหรือด้านล่างของภาพก็ได้

ระดับมุมมองของทัศนมิติ[แก้]

องค์ประกอบของทัศนมิติ[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. "ศัพท์ศิลปะ ราชบัณฑิตยสถาน". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-07-15. สืบค้นเมื่อ 2012-01-17.
  • ชวลิต ดาบแก้ว และ สุภาวดี เหมทานนท์ การเขียนทัศนียภาพ. ดีแอล เอส. พ.ศ. 2541.
  • Gwen White. Perspective: A Guide for Artists, Architects and Designers B.T. Batsford Ltd. 1982. ISBN 978-0713-4341-25

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]