ซีเมนส์ โมดูลาร์ เมโทร
| ซีเมนส์ โมดูลาร์ เมโทร | |
|---|---|
 ซีเมนส์ โมดูลาร์ เมโทร EMU-BLE ขบวนล่าสุดที่สร้างขึ้น สําหรับรถไฟฟ้ามหานคร สายสีน้ำเงิน | |
.jpg) ภายในรถไฟฟ้าเมืองเมลเบิร์น ประเทศออสเตรเลีย | |
| ประจำการ | ค.ศ. 1997–ปัจจุบัน |
| ผู้ผลิต | ซีเมนส์ |
| ตระกูล | โมดูลาร์ เมโทร |
| สายการผลิต | ค.ศ. 1996–2020 |
| รูปแบบการจัดขบวน | 2–8 คัน ขบวน |
| คุณลักษณะ | |
| ระบบจ่ายไฟฟ้า | 750 V DC หรือ 1,500 V DC เหนือหัว |
| ตัวรับกระแสไฟ | |
| มาตรฐานทางกว้าง | |
ซีเมนส์ โมดูลาร์ เมโทร (อังกฤษ: Siemens Modular Metro) เป็นตระกูลรถรางไฟฟ้าเพื่อระบบขนส่งด่วนพิเศษ ซึ่งผลิตโดย ซีเมนส์ทรานสพอร์เทชันซิสเทมส์ และผู้ประกอบการรถไฟใช้ทั่วโลก แนวคิดของยานพาหนะดังกล่าวเปิดตัวในกรุงเวียนนา เมื่อ ค.ศ. 2000 และเป็นแนวคิดการใช้ส่วนจำเพาะ และทำให้มีรุ่นดัดแปลงของพาหนะรถไฟใต้ดินจำนวนมาก[1] ซีเมนส์ โมดูลาร์ เมโทรเดิมชื่อว่า โมดูลาร์โมบิลิตี (Modular Mobility) และซีเมนส์ยังใช้ชื่อย่อ โม.โม. (อังกฤษ: Mo.Mo.)
การออกแบบ[แก้]
รถไฟดังกล่าวออกแบบมาเพื่อใช้กับระบบในพิสัยผู้โดยสาร 20,000 ถึง 60,000 คน/ชั่วโมง ปอร์เช่ดีไซน์เป็นผู้ออกแบบตัวรถไฟ มอดูลในระบบมีประตู ทางเดินระหว่างที่นั่ง การปรับอากาศติดตั้งหลังคา และลักษณะภายใน[1] การรวมรถยนต์กับรถพ่วงจำนวนมากเป็นไปได้ โดยพาหนะหนึ่ง ๆ มีความยาวตั้งแต่ 17 ถึง 25 เมตร และความยาว 2.6 ถึง 3.2 เมตร มีโครงสร้างเหล็กกล้าไร้สนิมหรืออะลูมิเนียมในสามภาคตัดขวาง ได้แก่ แก้มยางรถตรง แก้มยางรถที่ลาดเอียง 3 องศาและคอนทัวร์ (contoured)[1]
การใช้งาน[แก้]
- รถไฟฟ้ามหานคร สายเฉลิมรัชมงคล มีรถไฟฟ้า 19 ขบวน ในแต่ละขบวนพ่วงรถ 3 คัน (รวมทั้งหมด 57 คัน) ประกอบด้วยรถมีห้องคนขับ 2 คัน (A-Car) อยู่หัวกับท้ายขบวน และรถไม่มีห้องคนขับ (C-Car) อยู่กลางขบวน[2]
- รถไฟฟ้าบีทีเอส สายสุขุมวิทและสายสีลม มีรถไฟฟ้า 35 ขบวน ในแต่ละขบวนพ่วงรถ 4 คัน รวมทั้งหมด 140 คัน ประกอบด้วยรถมีห้องคนขับ 2 คัน (A-Car) อยู่หัวกับท้ายขบวน และรถไม่มีห้องคนขับ 2 คัน (C-Car) อยู่กลางขบวน
- รถไฟฟ้าเมืองเนือร์นแบร์ก เส้นทาง U2 และ U3: มีรถไฟฟ้า 30 ขบวน ในแต่ละขบวนพ่วงรถ 2 คัน (รวมทั้งหมด 60 คัน) ยาว 36 เมตร กว้าง 2.9 เมตร มีที่นั่ง 80 ที่และที่ยืน 240 ที่ต่อขบวน[3]
- รถไฟฟ้าเมืองเมลเบิร์น สายเหนือ มีรถไฟฟ้า 72 ขบวน ในแต่ละขบวนพ่วงรถ 3 คัน (รวมทั้งหมด 216 คัน) นำเข้าเมื่อ ค.ศ. 2003[4]
- รถไฟฟ้าเมืองเซี่ยงไฮ้ แบ่งเป็น สาย 4 มีรถไฟฟ้า 28 ขบวน ในแต่ละขบวนพ่วงรถ 6 คัน (รวมทั้งหมด 168 คัน) และส่วนต่อขยายสาย 1 มีรถไฟฟ้า 10 ขบวน ในแต่ละขบวนพ่วงรถ 6 คัน (รวมทั้งหมด 160 คัน)[5]
- รถไฟฟ้าเมืองออสโล มีรถไฟฟ้า 78 ขบวน ในแต่ละขบวนพ่วงรถ 3 คัน (รวมทั้งหมด 234 คัน)
- รถไฟฟ้าเมืองกว่างโจว สาย 3 มีรถไฟฟ้า 120 คัน
- รถไฟฟ้าเมืองเวียนนา จำนวน 6 คันต่อขบวน
-
รถไฟฟ้าเมืองเวียนนา -
ภายในรถไฟฟ้าเมืองเวียนนา -
รถไฟฟ้าเมืองเมลเบิร์น -
ภายในรถไฟฟ้าเมืองเนือร์นแบร์ก -
รถไฟฟ้าเมืองออสโล -
-
-
-
ภายในรถไฟฟ้าเมืองเซี่ยงไฮ้
ประวัติการออกแบบ[แก้]
ตัวรถไฟฟ้ามีวิวัฒนาการการออกแบบมาจากรถไฟฟ้าเมืองเนือร์นแบร์ก ซึ่งใช้รุ่น DT2
-
รถไฟฟ้ารุ่น DT2 ของสายเมืองเนือร์นแบร์ก เป็นรถไฟฟ้ารุ่นแรก -
ภายในรถไฟฟ้ารุ่น DT2
ดูเพิ่ม[แก้]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 "New Vehicle Concept Launched In Vienna". International Railway Journal. September 2000. สืบค้นเมื่อ 2008-08-30.
- ↑ "Bangkok's first underground metro open". International Railway Journal. July 2004. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-10-06. สืบค้นเมื่อ 2008-08-30.
- ↑ Mike Knutton (August 2002). "First U-Bahn to convert to fully automatic operation". International Railway Journal. สืบค้นเมื่อ 2008-08-30.
- ↑ "VICSIG: Siemens trains". www.vicsig.net. สืบค้นเมื่อ 2008-08-30.
- ↑ "Siemens, Alstom win Chinese transit contracts". Railway Age. findarticles.com. May 2002. สืบค้นเมื่อ 2008-08-30.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- Siemens MoMo flyer ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (เก็บถาวร 2008-09-19) - 'The City needs Mobility'
- Porsche Design portfolio ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (เก็บถาวร 2007-10-26)