กาพย์เห่เรือชมเครื่องคาวหวาน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

กาพย์เห่เรือชมเครื่องคาวหวาน เป็นบทพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย แต่งเป็นกาพย์เห่ประกอบด้วยโคลงสี่สุภาพและกาพย์ยานี 11 โดยมีโคลงสี่สุภาพ 1 บท เป็นบทนำ แล้วแต่งเป็นกาพย์ยานี 11 อีกหลายบทให้มีเนื้อหาสอดคล้อง มีการจัดแบ่งหมวดหมู่ของอาหารไว้เป็น 4 หมวด ได้แก่ เห่ชมเครื่องคาว เห่ชมผลไม้ เห่ชมเครื่องหวาน เห่ครวญเข้ากับนักขัตฤกษ์[1]

ด้านเนื้อหาสันนิษฐานว่าพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยทรงพระราชนิพนธ์เพื่อชมสมเด็จพระศรีสุริเยนทราบรมราชินี[2] ด้วยทรงมีความสามารถเป็นเลิศในการปรุงเครื่องเสวยและเพื่อใช้เป็นบทเห่เรือเสด็จประพาสส่วนพระองค์ ต่อมาพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้ใช้ กาพย์เห่เรือชมเครื่องคาวหวาน ในการเห่เรือของทางราชการคู่กับบทเห่เรือของเจ้าฟ้าธรรมธิเบศไชยเชษฐ์สุริยวงศ์[3]

อ้างอิง[แก้]

  1. "กาพย์เห่ชมเครื่องคาวหวาน". ฐานข้อมูลนามานุกรมวรรณคดีไทย.
  2. ณัฐณิชา ทวีมาก. "ถอดรหัส 'อาหารว่างไทย' จากกาพย์เห่ชมเครื่องคาวหวาน". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2023-01-05. สืบค้นเมื่อ 2023-01-05.
  3. "กาพย์เห่เรือชมเครื่องคาวหวาน" (PDF).