กองกำลังติดอาวุธปฏิวัติโคลอมเบีย

กองกำลังติดอาวุธปฏิวัติโคลอมเบีย People's Army
มีส่วนร่วมในColombian conflict
ปฏิบัติการ	ค.ศ.1964–ปัจจุบัน
แนวคิด	ลัทธิมากซ์และลัทธิเลนิน ลัทธิเกบารา คตินิยมแบบโบลิบาร์ นักปฏิวัติสังคมนิยม (Revolutionary socialism) ชาตินิยมฝ่ายซ้าย ทฤษฎีโฟโซ (Foco theory) ก่อการร้าย
ผู้นำ	Timochenko อีวาน มาร์เกซ Pastor Alape Joaquín Gómez Pablo Catatumbo Mauricio Jaramillo อัลฟอนโซ คาโน † Manuel Marulanda # Jacobo Arenas # Efraín Guzmán # ราอุล เรเยส † Iván Ríos † วิกเตอร์ ฮูลิโอ ซัวเรซ โรคัส †
กองบัญชาการ	Casa Verde (1965–1990) Los Pozos (1990–2001)
พื้นที่ปฏิบัติการ	ส่วนใหญ่อยู่ในภาคใต้, ตะวันตกเฉียงใต้, ตะวันตกเฉียงเหนือ และตะวันออกของประเทศโคลัมเบีย. เคยบุกรุกที่ประเทศเปรู, เวเนซุเอลา, บราซิล, ปานามา, และเอกวาดอร์. ปรากฏตัวเป็นระยะ ๆ ในประเทศแถบเขตร้อนในทวีปอเมริกา โดยเฉพาะประเทศเม็กซิโก, ปารากวัย และโบลิเวีย.
กำลังพล	7,000–10,000 (2013)
พันธมิตร	กลุ่มทหาร Euskadi Ta Askatasuna National Liberation Army Provisional Irish Republican Army รัฐบาล เวเนซุเอลา (alleged)
ปรปักษ์	กลุ่มทหาร สภาฝ่ายขวา รัฐบาล โคลอมเบีย สหรัฐ เวเนซุเอลา (รัฐบาลกวยโด)
ตราประจำตำแหน่ง
ธง

กองกำลังติดอาวุธปฏิวัติโคลอมเบีย—กองทัพประชาชน (สเปน: Fuerzas Armadas Revolucionarias de Colombia—Ejército del Pueblo), ฟาร์ก-เอป (FARC–EP) หรือ ฟาร์ก (FARC) เป็นอดีตกลุ่มกองโจรในประเทศโคลอมเบีย ก่อตั้งเมื่อ พ.ศ. 2507 มีจุดมุ่งหมายเพื่อสถาปนาการปกครองระบอบคอมมิวนิสต์และต่อต้านสหรัฐ

ปฏิบัติการ

ปฏิบัติการทางทหารอยู่ในประเทศโคลอมเบียเป็นหลัก แต่ก็มีการเข้าไปโจมตีประเทศเพื่อนบ้านบ้าง ปฏิบัติการของกลุ่มมีทั้งการลักพาตัว ปล้นธนาคารและค้ายาเสพติด เน้นที่การลอบวางระเบิด ข่มขู่ จี้เครื่องบิน และสงครามกองโจร ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2542 กลุ่มนี้ได้ลอบสังหารชาวอเมริกันอินเดียน 3 คน ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการโจมตีเป้าหมายที่เป็นชาวต่างชาติของกลุ่ม

สมาชิก

ใน พ.ศ. 2556 ฟาร์กมีสมาชิกราว 7,000–10,000 คน ส่วนใหญ่อยู่ในชนบท มีพื้นที่ปฏิบัติการในโคลอมเบีย เวเนซุเอลา ปานามา และเอกวาดอร์ ได้รับการสนับสนุนจากคิวบา

การสลายตัว

ในวันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2560 ฟาร์กประกาศยุติการเป็นกลุ่มติดอาวุธและส่งมอบอาวุธของตนให้แก่สหประชาชาติ ในเดือนถัดมา ฟาร์กประกาศปฏิรูปตนเองเป็นพรรคการเมืองตามกฎหมาย อย่างไรก็ตาม สมาชิกของฟาร์กหลายพันคนซึ่งไม่เห็นด้วยกับการปลดอาวุธยังคงยึดมั่นอุดมการณ์ดั้งเดิมของกลุ่มและลักลอบค้ายาเสพติดต่อไป

อ้างอิง

• ดลยา เทียนทอง. ปฐมบทการก่อการร้าย. กรุงเทพฯ : สถาบันเอเชียศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2550, หน้า 92–93.
• ศราวุฒิ อารีย์. ก่อการร้าย มุมมองของโลกอิสลาม. กรุงเทพฯ : สถาบันเอเชียศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2550, หน้า 113–114.