กระบวนการเผาไหม้คาร์บอน

กระบวนการเผาไหม้คาร์บอน หรือ ฟิวชั่นคาร์บอน เป็นชุดของปฏิกิริยานิวเคลียร์ฟิวชั่นซึ่งเกิดขึ้นในดาวมวลมาก (อย่างน้อย 5 เท่าของมวลดวงอาทิตย์ตั้งแต่แรกเกิด) ซึ่งได้เผาผลาญธาตุที่เบากว่าในแกนกลาง กระบวนการดังกล่าวต้องการอุณหภูมิและความหนาแน่นที่สูงมาก (6×10⁸ เคลวิน หรือ 50 กิโลอิเล็กตรอนโวลต์ และราว 2×10⁸ กิโลกรัมต่อลูกบาศก์เมตร)

ตัวเลขของอุณหภูมิและความหนาแน่นนี้เป็นเพียงแนวทางเท่านั้น ดาวมวลมากจำนวนมากได้เผาผลาญเชื้อเพลิงนิวเคลียร์เร็วกว่านี้ เนื่องจากมันต้องหักล้างกับแรงโน้มถ่วงที่มากกว่าเพื่อที่จะรักษาสภาวะสมดุลอุทกสถิต ซึ่งมีความหมายโดยทั่วไปว่า อุณหภูมิที่สูงกว่า ถึงแม้ว่าจะมีความหนาแน่นต่ำกว่าสำหรับดาวมวลมากที่น้อยกว่า เพื่อที่จะได้มวลและระดับของวิวัฒนาการที่แม่นยำ มีความจำเป็นที่จะต้องใช้ตัวเลขรูปแบบดาวซึ่งคำนวณโดยลอการิทึมคอมพิวเตอร์ รูปแบบดังกล่าวได้มีการปรับปรุงให้ดีขึ้นอย่างต่อเนื่องขึ้นอยู่กับการทดลองอนุภาคฟิสิกส์ (ซึ่งตรวจวัดอัตราปฏิกิริยานิวเคลียร์) และการสังเกตทางดาราศาสตร์ (ซึ่งรวมไปถึงการสังเกตการหายไปของมวลโดยตรง การตรวจจับผลิตภัณฑ์นิวเคลียร์จากการสังเกตสเปกตรัมหลังจากเขตการพาความร้อนพัฒนาขึ้นจากพื้นผิวไปยังพื้นที่เผาไหม้ฟิวชั่น)

ปฏิกิริยาฟิวชั่น

ปฏิกิริยาฟิวชั่นที่เกิดขึ้น:

12 6C	+	12 6C	→	20 10Ne	+	4 2He	+	4.617 MeV
12 6C	+	12 6C	→	23 11Na	+	1 1H	+	2.241 MeV
12 6C	+	12 6C	→	23 12Mg	+	n	-	2.599 MeV
หรือ:
12 6C	+	12 6C	→	24 12Mg	+	γ	+	13.933 MeV
12 6C	+	12 6C	→	16 8O	+	2 4 2He	-   0.113 MeV